'Micropenis just shot the enemy!'

In dit artikel:

Roos Schlikker beschrijft in haar column hoe haar jongere ideaalbeeld van een levenspartner — iemand die haar literaire passie deelde — in de praktijk anders uitpakte. Als studente verwachtte ze avonden vol poëzie en discussies over Reve en Nabokov; decennialang getrouwd blijkt haar man nauwelijks nog met literatuur bezig: in hun boekenkast slechts twee boeken van hem, en op zijn vrije uren speelt hij een oud, gewelddadig computerspel waarin bloed en ingewanden over het scherm vliegen.

Ze geeft een komische anekdote over een tegenstander met de nickname Micropenis die net een vijand neerhaalt, en verwijst naar onderzoek van Date Psychology waaruit blijkt dat veel vrouwen neerkijken op bepaalde mannenshopjes (cryptohandel, stripverzamelingen, debatclubjes) terwijl lezen en muziek maken worden goedgekeurd. Schlikker relativeert haar eigen vaak snobistische houding: ze leest weliswaar nog graag, maar is ook groot fan van reality-tv (Married at First Sight Australia) en waardeert mensen die openlijk van flauwekul genieten — zelfs hun burgemeester volgt de Kardashians zonder dat dat haar in achting doet dalen.

Haar conclusie is dat volwassenheid betekent dat je jeugdige snobismes loslaat en je interessant toont in wat je partner beweegt; ze overweegt zelfs zelf eens een potje tegen Micropenis te spelen.