Mevrouw Yesilgöz, u beschadigt niet alleen individuen, u verschuift het politieke midden

In dit artikel:

De tekst richt scherpe kritiek op mevrouw Yesilgöz en haar retorische handelswijze in het publieke debat. Volgens de schrijver profileert zij zich als iemand die recht voor z’n raap spreekt, maar gebruiken haar uitspraken vooral strategische etiketten om tegenstanders te marginaliseren en zichzelf als beschermer van de ‘gewone’ kiezer neer te zetten. Concreet worden journalisten zoals Tim Hofmans weggezet als activistisch en bij muzikant Douwe Bob werd zelfs het zware stempel antisemitisme gelegd — labels die iemands integriteit en geloofwaardigheid langdurig ondermijnen.

Psychologisch werkt die tactiek: eenmaal geëtiketteerd wordt iemands latere woorden minder serieus genomen. De auteur merkt op dat excuses vaak pas volgen wanneer juridische stappen dreigen, en dat mediaherhaling van zulke frames hun werking versterkt. Politiek gezien verschuift daardoor het midden; wat ooit als scherp rechts werd ervaren, lijkt dankzij framing plausibel en redelijker, terwijl het publieke vertrouwen in het debat afneemt.

De schrijver benadrukt dat democratie meer is dan stemmen: het vereist een cultuur van luisteren, terughoudendheid met beschuldigingen en verantwoordelijkheid van leiders. De oproep aan Yesilgöz is om dit patroon te doorbreken en te laten zien dat politieke macht samengaat met reflectie, empathie en eerlijk bestuurlijk gedrag — zonder dat een rechter daartoe moet dwingen.