Met gestrekte arm hield ze de bron van mijn jeuk triomfantelijk tussen duim en wijsvinger voor mijn neus | column Wieberen Elverdink

In dit artikel:

Wieberen Elverdink beschrijft op humoristische wijze de hectiek van de zaterdagochtend als ouder van drie kinderen die elk bij een andere sportvereniging spelen. In een vrolijke anekdote tekent hij de jaarlijkse worsteling om wedstrijdschema’s te combineren, ontbrekende scheenbeschermers, korfbalrokjes en inspeelshirts — een logistieke Rubiks kubus die elke week opnieuw opgelost moet worden en vaak eindigt in dubbele boekingen en ruilverzoeken tussen ouders.

Op een natte zaterdag moet Elverdink als coach mee naar een uitwedstrijd in de “Grote Stad”, een half uur rijden. Terwijl de buienradar feller kleurt, merkt hij in laatste instantie dat zijn door de club verstrekte regenjas oncomfortabel zit: er jeukt iets tussen zijn schouderbladen en kraag. Zijn vrouw, ook druk met het klaar krijgen van de middelste die extra tijd aan de spiegel nodig heeft, kan hem niet meteen helpen. Net vóór vertrek vindt zij de oorzaak: een van haar strings is per ongeluk met het wasgoed verstrikt geraakt in zijn kraag — ze haalt het triomfantelijk tevoorschijn en moet erom lachen.

Op het korfbalveld barst vervolgens een hevige regenbui los. Hoewel het team ruim wint, worden spelers en supporters doorweekt; een toeschouwer verzucht dat hij tot op zijn onderbroek verregend is, waarop Elverdink droogjes noteert dat hij “bijna tot twee” is meegegaan. De column combineert herkenbare ouderstress met zelfspot en kleine huishoudelijke ellende, en zet het alledaagse familieleven neer als een bron van zowel ergernis als komedie.

Elverdink (44) woont met zijn gezin in een middelgroot dorp in het Noorden en schrijft over de alledaagse gebeurtenissen in dorpsleven en gezin — laat deze aflevering zien hoe een ogenschijnlijk gewone zaterdag vol sport en wasjes kan uitmonden in een kleine huishoudelijke mythe.