'Men is trots op zijn impotente verzet' - Theodor Holman

In dit artikel:

Wie: columnist Theodor Holman en de groepen die hij "De Goeden" en "De Fouten" noemt — journalisten, demonstranten en politici in Nederland — staan centraal in dit stuk. Holman plaatst zichzelf sarcastisch aan de kant van de vermeende minderheid die niet meedoet aan het collectieve oordeel over Israël.

Wat: Holman hekelt wat hij ziet als hypocrisie en impotent verzet: zwarte voorpagina’s, het slaan op pannen en andere symbolische acties tegen wat men een genocide noemt in Gaza. Hij noemt zulke handelingen schijnverzet en stelt dat veel commentatoren en journalisten zich opperbest moreel voelen terwijl zij volgens hem echte bedreigingen en antisemitisme onderschatten. Tegelijk vraagt hij zich hardop af waarom er zoveel haat tegen Joden en Israël bestaat en wijst op demografische cijfers in omliggende landen om te verklaren waarom Israël zich bedreigd voelt.

Wanneer/waar: het betoog refereert aan de hedendaagse publieke discussie in Nederland over het Israël–Hamas-conflict en aan recente protesten in Nederlandse media en op straat.

Waarom: Holman wil aantonen dat symbolische protesten weinig effect hebben en dat de publieke veroordeling selectief en soms gevaarlijk naïef is. Hij haalt de moord op Theo van Gogh door Mohammed Bouyeri aan als waarschuwing dat ideologische haat tot geweld kan leiden, en betoogt dat velen na afloop graag beweren aan de "goede" kant te hebben gestaan.

Toon en context: het stuk is scherp, provocerend en satirisch bedoeld; het roept op tot ernstiger reflectie over antisemitisme, journalistieke zelfgenoegzaamheid en de grenzen tussen moreel vertoon en daadwerkelijk verzet.