Stijging meldingen huiselijk geweld, 'meer inzetten op ervaringsdeskundigen'
In dit artikel:
In het eerste halfjaar van 2025 ontving Veilig Thuis in Nederland ruim 66.000 meldingen van huiselijk geweld en gaf het 85.000 keer advies — een stijging ten opzichte van dezelfde periode in 2024 (circa 64.000 meldingen en 75.000 adviezen). Bestuurder Judith Kuypers schrijft de toename vooral toe aan meer aandacht voor het probleem en betere vindbaarheid van diensten; bekendheid met de mogelijkheid om anoniem te bellen verlaagt de drempel om hulp te zoeken.
Kuypers benadrukt dat naast slachtoffers ook plegers van huiselijk geweld meer aandacht nodig hebben. Onderliggende factoren die agressie kunnen aanwakkeren zijn onder meer financiële stress, middelengebruik, echtscheiding en relatieproblemen. Onderzoeker Katinka Lünnemann (Verwey-Jonker Instituut) zegt dat mensen die zich vrijwillig aanmelden voor behandeling het beste te helpen zijn, terwijl plegers die hun gedrag niet willen of kunnen erkennen lastig te bereiken zijn.
Ervaringsdeskundigen blijken een belangrijk middel om die lastige groep te bereiken: zij verlagen de drempel voor plegers omdat zij begrip en herkenning bieden. Een praktijkvoorbeeld is Remco van Ierssel, die vanaf zijn tienerjaren therapie kreeg en later een gedeeltelijk huisverbod nam (twee jaar, grotendeels buiten huis wonen) om rust te creëren. Hij doorliep intensieve groepsbehandelingen en richtte vervolgens met anderen de steungroep Mannen tegen Agressie op — een niet-professionele, wederzijdse ondersteunde groep van mannen die elkaar aanspreken op gedrag. Van Ierssel werkt nu ook als ervaringsdeskundige en benadrukt dat hij verantwoordelijkheid nam en tegelijk met zijn partner aan herstel werkte; hun relatie is hersteld, met duidelijke afspraken om conflicten te de-escaleren.
Lünnemann waarschuwt dat de Nederlandse aanpak versnipperd is: beleid en aanbod verschillen per gemeente, wat samenwerking tussen instanties bemoeilijkt. Zij pleit voor betere afstemming, een gerichte focus op plegers én blijvende betrokkenheid van slachtoffers en kinderen, zodat zij weten waar ze terechtkunnen. Meer samenhangende programma’s, uitbreiding van ervaringsdeskundigheid en toegankelijke nazorg kunnen helpen herhaling te voorkomen en gezinnen veiliger te maken.