Martin Bosma reageert met pure klasse op dolkstoot kartel: 'Macht is een geleende fiets'
In dit artikel:
Gisteren verloor Martin Bosma (PVV) het voorzitterschap van de Tweede Kamer nadat D66, VVD en een linkse alliantie hem wegstemden. In de stemming, gevoed door de nasleep van de recente verkiezingen en de zogeheten cordon sanitaire-politiek richting de PVV, werd Bosma niet afgerekend op zijn prestaties maar op zijn partijkleur, aldus het stuk. Zijn aftreden leidde tot een opvallende tegenstelling: de chaotische, opvallend uitgelaten reactie van VVD-Kamerlid Claire Martens tegenover Bosma’s beheerste en waardige vertrek.
Bosma, door het opiniestuk geprezen als een van de beste voorzitters van de afgelopen jaren, toonde zich zichtbaar geraakt maar nuchter. Hij noemde het verlies “ontzettend jammer” en verwees naar de realiteit van politieke macht. Hij kondigde aan al zijn bestuursfuncties neer te leggen en niet als ondervoorzitter te willen blijven fungeren; de spreekwoordelijke voorzittershamer ruilde hij in voor actief oppositie- en Kamerlidmaatschap. Daarmee breekt hij met de neutraliteit die de voorzittersrol vereist en keert hij terug naar het debat, waar hij verwacht zijn tanden te laten zien.
De columnist ziet het vertrek van Bosma als een smet op de parlementaire traditie: kwaliteit wordt volgens het stuk gestraft ten behoeve van partijdige belangen. Het wegstemmen zou een pyrrusoverwinning zijn voor het kartel van D66, VVD en andere partijen — zij kregen weliswaar hun kandidaat geplaatst, maar beschadigden daarmee volgens de auteur het prestige en de neutraliteit van de Kamer. Bovendien waarschuwt het artikel dat Bosma, nu vrij van zwijgplicht, de formatie en het beleid scherp zal blijven bekritiseren en zo juist een grotere bedreiging voor het kartel kan vormen dan wanneer hij in de voorzittersstoel was blijven zitten.
Het stuk is sterk normatief en bevat expliciete politieke boodschappen: het veroordeelt wat het de ‘meedogenloze’ machtsstrijd in Den Haag noemt en koppelt het debat over macht aan inhoudelijke thema’s zoals abortus; er worden oproepen tot petitieondertekening geplaatst. De toon is bewonderend richting Bosma en vijandig tegenover de andere partijen.
Kort: Bosma is afgezet op basis van partijdigheid, vertrekt met waardigheid en heeft zichzelf opnieuw gepositioneerd als felle, niet-neutrale criticus in de Kamer — een ontwikkeling die volgens de auteur het kartel uiteindelijk duur kan komen te staan.