-Mark Jongeneel- Wedden dat Trump straks wordt weggezet als de nieuwe Chamberlain?

vrijdag, 21 november 2025 (16:23) - Dagelijkse Standaard

In dit artikel:

Media zullen onvermijdelijk historische vergelijkingen trekken zodra Donald Trump zijn vredesvoorstel voor Oekraïne presenteert, voorspelt het stuk — en die vergelijking zal vaak neerkomen op een verwijzing naar Neville Chamberlains appeasement van 1938. De auteur verwerpt die parallel: waar Chamberlain meende vrede te kopen met grondgebied en vertrouwen in een dictator, bouwt Trumps plan volgens het betoog juist een afdwingbaar kader om Russische agressie te begrenzen.

Kernpunten van het geschetste Trump-memorandum:
- Rusland moet juridisch vastleggen nooit meer buurlanden binnen te vallen.
- Toezicht en handhaving komen niet via de VN maar via een door de VS geleide Vredesraad.
- Oekraïne krijgt stevige veiligheidsgaranties en toegang tot de EU-markt zonder NAVO-lidmaatschap dat Rusland zou kunnen provoceren.
- Rusland mag de Krim behouden, maar verwerft daarmee geen vrijbrief voor verdere expansie.
- Elke nieuwe schending wordt beantwoord met hernieuwde sancties, economische isolatie en mogelijk militair ingrijpen.

De conclusie is dat dit geen capitulatie is maar Realpolitik: vrede afgedwongen met macht, sancties en institutioneel toezicht in plaats van vertrouwen in beloften. Waar Chamberlain volgens de vergelijking met goedgelovigheid handelde, komt Trump naar voren met ultimata, controlemechanismen en belangenbindingen. Het plan zou volgens de auteur Oekraïne en Europa veiliger maken, Rusland begrenzen en een structureel kader bieden om verdere escalatie te voorkomen.

Tegelijkertijd wijst het stuk op een maatschappelijke reflex: nuance wordt snel afgedaan als zwakte en historische analogieën worden ingezet om complexe diplomatie te reduceren tot moraalverhalen. Als belangrijke kanttekening voor lezers: concessies zoals het erkennen van Russische controle over de Krim blijven buitengewoon controversieel en roepen juridische en morele vragen op, evenals onzekerheid over hoe Europese bondgenoten en Oekraïne zelf op zo’n pakket zouden reageren. De kernboodschap blijft echter dat dit volgens de auteur geen herhaling van München is, maar een bewuste, door macht gedragen poging tot stabilisatie — de “anti-Chamberlain”.