Marianne Zwagerman fileert COA: "Geen opvangorganisatie meer, maar een probleemfabriek"

In dit artikel:

Columniste Marianne Zwagerman trekt in haar nieuwste bijdrage voor Dwarsnieuws fel van leer tegen het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA). Aanleiding is de zaak rond het asielzoekerscentrum bij paleis Soestdijk, waar een groep jonge Syriërs medebewoners zou hebben mishandeld en gedwongen tot diefstal — misstanden die het COA volgens Zwagerman kende maar niet meldde aan politie en gemeente. Dat voorval ziet ze niet als een incident, maar als symptoom van een structureel falen.

Zwagerman beschrijft het COA niet langer als humanitaire instelling maar als een gesloten, machtige organisatie die problemen verbergt en eigen beslissingen neemt, los van democratische controle. Ze verwijst ook naar voormalig PVV-minister Marjolein Faber en haar boek, waarin de ongrijpbaarheid van het COA aan de orde komt. Toen Faber probeerde in te grijpen, zou ze door de organisatie worden genegeerd; contact met COA-directeur Milo Schoenmakers leidde volgens Zwagerman vaak tot afwachtendheid of erkenning van het bestaan van “zwartslapers” zonder dat daar maatregelen op volgden.

Volgens Zwagerman leiden die praktijken tot concrete schade: criminele netwerken, intimidatie, seksuele intimidatie en onveilige situaties binnen AZC’s, en toenemend wantrouwen in omliggende gemeenten. Gemeenten, politie en buurtbewoners blijven met de gevolgen zitten terwijl bestuurders elkaar prijzen om opvangcapaciteit. Daarom pleit ze niet voor nog een rapport of verbeterplan, maar voor een fundamentele herziening van het hele opvangsysteem: meer transparantie, verantwoordelijkheidsstructuren en controle.

Kort: Zwagerman schildert het COA als een ‘probleemfabriek’ die de opvangfunctie heeft verzaakt en vraagt om grondige hervorming voordat het vertrouwen in overheid en opvang verder wegslijt. Extra context: het COA is de landelijke instantie die in Nederland de opvang en huisvesting van asielzoekers regelt; kritiek hier richt zich vooral op tekortschietend toezicht en gebrek aan verantwoording.