'Mannen onder elkaar praten weleens over neuken' - Theodor Holman

In dit artikel:

De columnist reageert op recente seksuele misdrijven in zijn buurt — vorige week werd een meisje verkracht en even verderop een meisje (Lisa) vermoord; volgens het stuk is dezelfde verdachte een bewoner van een COA‑locatie en wordt hij ook van een derde zedenmisdrijf verdacht. Dat hij een asielzoeker is, zet de schrijver aan tot zelfonderzoek: hij probeert zijn vooroordelen over asielzoekers los te laten, maar worstelt daarmee.

Holman plaatst die persoonlijke reactie in een langere historische en morele context. Hij haalt voorbeelden aan van verkrachting door machthebbers door de eeuwen heen (van Romeinse keizers tot soldaten in WOII en Vietnam) en wijst op recente massale misdaden als 7 oktober 2023 van Hamas als illustratie van hoe ongebreidelde macht tot seksuele geweldpleging kan leiden. Ook een vroegere opmerking van zijn geschiedenislerares — dat veel mensen afstammen van mensen die hebben verkracht — blijft hem bij.

Tegelijk benadrukt hij dat verkrachting geen religie of herkomst exclusief is: hij kent slachtoffers onder katholieke en gereformeerde Nederlanders en beschrijft misbruik binnen een sekte. Een anekdotische beschrijving van dwang binnen zo’n groep illustreert hoe instituties of hechte gemeenschappen het geweld kunnen maskeren of rechtvaardigen. Voor Holman is verkrachting een "laatste grens" tussen mens en dier; lust ondergraaft moraal en houdt de misdaad in stand, aldus zijn sombere conclusie.

Hij noemt zijn eigen onzekerheid over cijfers — verwijzend naar Jan van de Beek’s boek De Migratiemagneet — en erkent dat statistieken moeilijk te interpreteren zijn. De kern van het stuk is daarom tweeledig: de afschuw over de concrete misdaden dichtbij huis en een breder, ambivalente besef dat het probleem complex is, historisch geworteld en niet eenvoudig toe te schrijven aan één bevolkingsgroep. Theodor Holman publiceert tevens op SlordigLeven.nl.