'Mallo?', vraagt mijn vrouw die ochtend verbaasd als ze de kamer in komt, 'groet je mij nu met Mallo?' | column Herman Sandman

In dit artikel:

Het is vroeg: kwart voor zeven, nadat de kat de schrijver al om half zeven wakker maakte met luid gemiauw — te lang om te negeren. De krant is nog niet bezorgd, dus het laatste verkiezingsnieuws wordt op de telefoon gevolgd; de auteur viel de avond ervoor op de bank in slaap en heeft het slot van de uitslagen gemist, al lijkt het toch nog spannender te zijn geworden. Hij stemde opnieuw op een partij die zetels verloor en accepteert die teleurstelling.

Het ontbijt is kaal: geen melk voor de cornflakes en geen chocopasta meer, dus wordt het thee met brood en pindakaas. Ondanks dat de kat al gevoerd is, blijft ze miauwen — of ze is ongelukkig, of wil iedereen uit bed krijgen; de schrijver geeft toe evenveel verstand van dieren als van politiek te hebben. In de buurt is het opvallend rustig terwijl elders al weken nieuwbouw en vertragingen door zogenoemde versterkingswerkzaamheden herrie veroorzaken.

Rond zeven uur komt zijn vrouw binnen; een misverstand over zijn groet leidt tot de verklaring dat hij een nieuw woord heeft bedacht — een mix van “moi” en “hallo” die hij zonder apostrof schrijft: mallo.