Mailwisseling. LUMC kan weigering Israëlische arts niet uitleggen

In dit artikel:

Kort na publicatie van mijn interview met dr. Amit Frenkel kreeg ik van het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) per e‑mail het verzoek een foto uit het stuk te verwijderen. Op die foto stonden twee pro‑Palestijnse activisten; ik gebruikte dat verzoek als aanleiding om het LUMC uitvoerig te bevragen over de afwijzing van een lezing van Frenkel — een Joodse/Israelische arts met ervaring in massaschadezorg — en over het beleid rond politieke uitingen binnen het ziekenhuis. Wat volgde was een uitgebreide en chronologische mailwisseling waarin het ziekenhuis volgens mij vooral ontwijkende en slecht onderbouwde antwoorden gaf.

Feiten en tijdlijn
- De publicatie van het interview vond plaats op 2 september. Op diezelfde dag was in het LUMC een maandelijkse “herdenkingsbijeenkomst” voor collega’s in Gaza, georganiseerd door studenten/medewerkers (onder meer via het Instagram-account LeidenMedicsForPalestine).
- Vanuit mijn bron heb ik foto‑ en audio‑materiaal dat aantoont dat de bijeenkomst meer activistisch van aard was: er werd onder meer opgeroepen tot het stoppen van academische en economische banden met Israël en gesproken over “twee jaar terreur” door Israël.
- Kort na publicatie eiste LUMC‑woordvoerder Nicole de Haan verwijdering van de foto. Zij karakteriseerde de bijeenkomst als een “interne herdenkingsbijeenkomst”.

Vragen en onduidelijkheden
Ik stelde het LUMC in eerste instantie dertien concrete vragen over de foto, de aard van de bijeenkomst en vooral over waarom dr. Frenkel geen lezing mocht houden. Centraal daarbij: welke overwegingen leidden tot het verbod op een lezing van een a‑politieke ervaringsdeskundige, terwijl in het ziekenhuis herhaaldelijk bijeenkomsten worden toegestaan waarin expliciet politieke oproepen (zoals boycots) worden gedaan? Ik vroeg ook of het LUMC zich bewust is van mogelijke druk of onveiligheid voor Joodse of pro‑Israëlische medewerkers en patiënten, en of medewerkers in representatieve functies (zoals woordvoerders) zichtbaar politiek kleur mogen tonen op professionele platforms — met verwijzing naar een eerder gebruikte LinkedIn‑header door de woordvoerder.

Reeks vervolgvragen en de reactie van het LUMC
Het eerste antwoord van de woordvoerder kwam snel, maar beantwoorde veel vragen niet en wees op algemene bezorgdheden over veiligheid en “gevoeligheden”. Dat leidde tot 21 vervolgvragen van mijn kant, waarin ik onder meer vroeg of de woordvoering van het LUMC uit eigen beweging handelde, of er vergelijkbare verwijderverzoeken worden gestuurd bij foto’s van pro‑Israëlische medewerkers, of eerdere pogingen om Israëlische sprekers toe te laten ook werden afgeblazen, en hoe het LUMC de verhouding ziet tussen de gezamenlijke UMC‑afspraken over acute zorg en het individueel weigeren van een spreker.

Bevindingen en kritiek
- De e‑mailwisseling toont volgens mij dat het LUMC beslissingen nam op basis van sentimenten en vage veiligheidsargumenten, zonder concrete onderbouwing waarom een gespecialiseerde, niet‑politieke lezing van waarde voor studenten en personeel zou worden geweigerd.
- De woordvoering kwam herhaaldelijk terug op beknopte, gestandaardiseerde reacties in plaats van inhoudelijke antwoorden; dat wekte de indruk van onhandige of ongeoefende communicatiestrategie bij een academisch ziekenhuis.
- Er blijkt een spanningsveld tussen steunbetuigingen/activistische bijeenkomsten binnen het LUMC en de ruimte die externe Israëli‑sche sprekers krijgen. Dat schept vragen over consistentie, academische vrijheid en veiligheid van minderheidsgroepen binnen de instelling.

Context en bredere relevantie
De zaak past in een landelijke trend van actieve pro‑Palestijnse mobilisatie op universiteiten en UMC’s. De handelwijze van het LUMC roept discussie op over vrijheid van meningsuiting, academische uitwisseling en de plicht van een zorginstelling om een veilige, neutrale werkomgeving te waarborgen voor alle medewerkers en patiënten — ook voor wie zich identificeren als Joods of als voorstander van Israëlische standpunten.

Slot
Ik verwijderde de foto niet; het LUMC kwam niet met bevredigende, inhoudelijke antwoorden. De correspondentie illustreert volgens mij zowel de aanleiding van het oorspronkelijke interview met Frenkel als een nieuwswaardige misstand in de manier waarop een academisch ziekenhuis omgaat met transparantie, woordvoering en balans tussen politieke uitingen en academische programmering.