Mag mijn moeder mensen met problemen boven mij stellen?

In dit artikel:

Iemand vraagt zich af of hij of zij moet accepteren dat de eigen moeder anderen met psychische problemen voorrang geeft boven zichzelf. Het bericht schetst een gezinsconflict: de moeder lijkt voortdurend zorg, aandacht en hulp te geven aan mensen met psychische klachten, waardoor de vraagsteller zich genegeerd en minder belangrijk voelt. Tijd, emotionele beschikbaarheid en mogelijk financiële steun lijken naar die anderen te gaan; wanneer dit al langere tijd gebeurt, groeit frustratie en onzekerheid bij de betrokken kind/volwassene.

Belangrijke thema’s zijn empathie versus eigenbelang, de rol van familieverantwoordelijkheid, en grenzen stellen. Mogelijke verklaringen voor het gedrag van de moeder zijn een sterk zorginstinct, schuldgevoelens, of een overtuiging dat die anderen acuut behoefte hebben aan steun. De kernvraag is niet alleen of het acceptabel is, maar ook hoe de vraagsteller zijn of haar behoeften duidelijk kan maken zonder het welzijn van anderen te ondermijnen.

Praktische aanbevelingen: erken dat empathie voor hulpbehoevenden begrijpelijk is, maar formuleer je eigen gevoelens en verwachtingen duidelijk richting je moeder; stel concrete grenzen en verzoeken (bijvoorbeeld vaste momenten voor contact of hulp); zoek steun bij familie, vrienden of een counselor; overweeg gezins- of relatietherapie om patronen te doorbreken. Het is terecht om respect en aandacht te vragen; tegelijkertijd kan begrip voor de motieven van de moeder helpen bij het vinden van een constructieve oplossing.