Lowlands Dag 2: Sef weet zin te geven aan tegenstrijdige festivalervaringen
In dit artikel:
Lowlands in Biddinghuizen bood dit jaar een collage van tegengestelde werelden: keiharde dance sets naast klassieke concerten, religieuze zang en politiek activisme naast massale blootfotografie en intieme knuffelkringen. Het festivalweekend (Lowlands 2025) leverde scènes op die op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken hadden, maar toch samen een coherent beeld van de hedendaagse festivalcultuur vormen.
Op het hoofdpodium opende ZO! Gospel Choir de zaterdag met een groots koor en band, geleid door Berget Lewis en Shirma Rouse. Ook Typhoon bracht religieuze thematiek met zijn nummer Hemel Valt, wat contrasteerde met het overwegend losbandige nachtleven. De Bravo‑tent, door zijn kruisvorm door bezoekers soms ‘de kathedraal’ genoemd, bleef ’s nachts het epicentrum van dans: grote dj‑namen, indrukwekkende lichtshows en volle zalen. Nooriyah en Sammy Virji leverden sets met respectievelijk elektronische muziek met Arabische invloeden en UK Garage; eerder op de avond hadden Job Jobse en Ki/Ki al stevig doorgedraaid.
Kleine podia brachten andere sferen: het queerfeest Iconic in de Lima‑tent was warm en feestelijk, met Davine Perik die haar virale volkzangersparodie opvoerde, omringd door vlaggen en dansers. Toch kozen veel nachtbrakers juist voor rust: kringen waarin mensen elkaar vastpakten, verhalen deelden of bijkwamen van chemicaliën en vermoeidheid.
De ochtenden konden verrassend sereen zijn. Pianist en componist Joep Beving heropende een ochtend met het Residentie Orkest en een toegankelijke, strijker- en sopraanrijke set die veel bezoekers muisstil bracht — een welkome adempauze in een anders overprikkelde programmering.
Politieke boodschappen waren onmiskenbaar aanwezig: overal op het terrein waren Palestijnse vlaggen en activistische statements te zien, en kunstenaars hingen sprekende teksten die maatschappelijke kwesties aansneden. Tegelijkertijd floreerde de vrijmoedigheid: fotografe Lara Verheijden schoot blootfoto’s voor haar jaarlijkse kalender en maakte ditmaal een project van 365 naaktportretten; bezoekers meldden zich massaal aan, en ontkleden bleek minder spectaculair dan verwacht.
Uiteindelijk wist rapper Sef in zijn show van zaterdagmiddag de verschillende indrukken samen te brengen. Met nummers van zijn nieuwe album Lieve Monsters behandelde hij angsten en machteloosheid, en koos op de vulkaan van het huidige tijdsgewricht toch voor dansen. Zangeres Froukje steunde hem live bij het refrein van Oeps, en haar regel “Ik hef het glas op onze soort, de toekomst gaat niet door” raakte veel toehoorders zichtbaar. Lowlands 2025 bleek daarmee een festival van uitersten: luid én stil, uitgesproken politiek en speels vrij, waarin persoonlijke momenten net zo veel gewicht kregen als acts met grote statements.