Londen herdenkt zelfmoordaanslagen van 2005, 'toen gebeurde het ondenkbare'
In dit artikel:
Op 7 juli 2005 werden in Londen vier zelfmoordaanslagen gepleegd op het openbaar vervoer, waarbij 52 mensen omkwamen en meer dan 700 gewond raakten. Vandaag, twintig jaar later, vonden in de Britse hoofdstad herdenkingen plaats om de slachtoffers te eren en stil te staan bij die tragische gebeurtenis. Om 9.49 uur Nederlandse tijd werd op de metrostations Aldgate, Edgware Road en Russell Square een minuut stilte gehouden, gevolgd door een minuut stilte om 10.47 uur bij Tavistock Square, de plek waar de vierde bom in een dubbeldeksbus ontplofte.
De aanslagen, opgeëist door Al-Qaida, waren een reactie op de Britse betrokkenheid bij de oorlog in Irak en betekenden de eerste zelfmoordaanslagen in West-Europa. De daders waren geradicaliseerde Britse islamisten. Bij metrostation Russell Square, waar de meeste slachtoffers vielen, lagen bloemen, kransen en condoleances klaar. Omstanders en ooggetuigen herinneren zich de chaos en paniek van die dag, toen Londen plotseling veranderde van een stad die de Olympische Spelen mocht organiseren in een plek van angst en verdriet.
Naast de plechtigheden bij de stations vond ook een officiële herdenking plaats in Hyde Park, waar premier Starmer en burgemeester Khan kransen legden bij het monument van 7/7. In St. Paul’s Cathedral hielden nabestaanden een dienst, waarin onder andere de namen van de slachtoffers werden genoemd en kaarsen werden aangestoken ter nagedachtenis aan de vier locaties waar de bommen afgingen.
Minister van Binnenlandse Zaken Cooper noemde 7/7 een van de donkerste dagen in de Britse geschiedenis en benadrukte dat islamistisch terrorisme nog steeds de grootste bedreiging vormt voor de veiligheid van het land. Sinds de aanslagen zijn de veiligheidsmaatregelen in het Londense openbaar vervoer sterk verscherpt, met meer camera’s en extra personeel. Hoewel de herinnering aan die dag blijft, toont Londen zich veerkrachtig en proberen bewoners het leven langzaam weer op te pakken, terwijl ze ook het belang van herdenken blijven onderstrepen.