Links heeft de echte arbeider vervangen door de subsidie-ambtenaar

In dit artikel:

Het artikel is een opiniërend betoog over de huidige politieke verhoudingen in Nederland en stelt dat “rechts” niet louter een tegenreactie op links is, maar een aparte kiezersstroom die zich onderscheidt omdat links zich volgens de auteur heeft aangesloten bij de bestuurlijke elite. De schrijver betoogt dat de leiders van links — met name voorbeelden als (vermeld) EU-politici — zijn opgeklommen tot welgestelde elites wiens kinderen dezelfde scholen en clubs delen als de traditionele machthebbers. Daardoor zou links wets- en beleidskeuzes maken die vooral de industrie en goed georganiseerde belangen bevoordelen.

Als voorbeeld wordt de energietransitie genoemd: beleid dat volgens de tekst in grote mate de industrie ondersteunt via klimaatsubsidies, ontworpen aan tafels waar burgers niet mee zaten maar lobbygroepen en industriële belangen wel. De klassieke arbeider is deels vervangen door techniek; de hedendaagse werknemer heeft vaak een redelijke opleiding maar leeft financieel krap. Gastarbeiders uit Oost-Europa en bepaalde migranten krijgen volgens de auteur andere soorten ondersteuning of beperkte arbeidsdeelname, wat druk legt op de autochtone Nederlander.

De reactie daarop is volgens het stuk een hernieuwd patriottisme en nadruk op nationale identiteit, gevangen door partijen aan de rechterzijde (PVV, FvD, JA21, BVNL). Als beleidsadvies pleit de auteur niet voor méér bouwen maar voor “vérbouwen” en remigratie als oplossing voor vermeende overbevolking. Het stuk is duidelijk een polemische kijk op samenhang tussen elite, klimaatbeleid, migratie en sociale spanning in Nederland.