Lindgerd (23) uit Ruinen nieuw bestuurslid van jongerentak VVD. 'We moeten democratische partijen niet uitsluiten, ook GroenLinks/PvdA niet'

In dit artikel:

Lindgerd Pauwels (23) uit Ruinen is deze zomer gekozen als bestuurslid van de JOVD, de jongerenorganisatie die losstaat van maar nauw verbonden is met de VVD. Pauwels studeert bestuursrecht in Amsterdam en combineert haar studie met werkzaamheden in Den Haag. Ze profileert zich als een kritische, onafhankelijke stem binnen het liberale jeugdplatform: geen volgzame “partijpoedel”, maar een waakhond die het gesprek wil openen over thema’s die de VVD soms taboe vindt.

Politiek zat er bij Pauwels van jongs af aan in: als kleuter richtte ze al een eigen partij op en op de basisschool voerde ze campagne voor een plek als klassenvertegenwoordiger. Op haar 19e stond ze op de kieslijst van de VVD in gemeente De Wolden; haar moeder Mirjam was jarenlang VVD-wethouder. Die achtergrond gaf haar zowel ambitie als ervaring in lokale politiek. Nu wil ze vooral jongeren, en meer vrouwen, enthousiasmeren om politiek te bedrijven—ook in plattelandsgebieden waar politieke betrokkenheid minder vanzelfsprekend is.

Inhoudelijk wijkt Pauwels op meerdere punten van de huidige VVD-lijn af. Ze zegt dat maatregelen als het verhogen van de erfbelasting of het afbouwen van hypotheekrenteaftrek “niet onbespreekbaar” zijn: volgens haar verstoren subsidies zoals die aftrek en huurtoeslag de woningmarkt en kunnen geleidelijke veranderingen gebruikt worden om belastingverlaging en minder kansenongelijkheid te realiseren. Ook verwerpt ze de stelling dat migratie de oorzaak is van de woningnood — dat noemt ze “onzin”. Die uitgesproken standpunten illustreren hoe de JOVD volgens haar vrijer durft te denken dan de moederpartij.

Pauwels is kritisch over de koerskeuzes van de VVD bij recente kabinetten. Ze vindt dat de partij de deur naar populisme geopend heeft en verwijst naar het functioneren van de PVV in de vorige regering als foutief en schadelijk: daarmee zouden capaciteiten niet geleverd zijn en bovendien interne chaos zijn ontstaan. Dat de VVD nu terughoudend opereert en in de formatie politiek taktiseert, stoort haar; zij ziet in de verkiezingsuitslag juist een oproep van kiezers voor brede, stabiele coalities, ook met links wanneer nodig. Ze twijfelt vooral aan de stabiliteit van mogelijke coalities met nieuwere partijen zoals JA21.

Binnen de JOVD zoekt Pauwels invloed door scherpe, inhoudelijke debatvoering. Ze benadrukt dat de jongerenorganisatie serieus wordt genomen—de JOVD levert volgens haar veel politieke talent op en moet dat blijven doen door ook echt gehoord te worden in de VVD-top. Praktisch wil ze meer vrouwen in leiding en gaat ze meeschrijven aan het nieuwe verkiezingsprogramma van de JOVD, dat elke vier jaar wordt vernieuwd.

Persoonlijk onderscheidt Pauwels zich door een combinatie van dorpse wortels en landelijke ambities. Ze vindt dat jongeren vooral lokaal het verschil kunnen maken, ook als dat betekent dat ze over grote afstanden naar vergaderingen moeten reizen. Als voorbeeld en inspiratie noemt ze haar moeder, van wie ze leerde dicht bij zichzelf te blijven en politiek vooral te zien als handelen, niet alleen retoriek.

Of ze op termijn in landelijke politiek stopt als VVD’er, laat Pauwels open: ze wil eerst haar vak goed leren in het bestuursrecht en beter begrijpen hoe beleid uitwerkt op mensen. Concreet is haar agenda binnen de JOVD: meer vrouwelijke vertegenwoordiging, een vernieuwd verkiezingsprogramma en het stimuleren van jongere deelname aan de politiek, zeker buiten stedelijke gebieden.