Linda (53) uit Haren zit als 3-jarig meisje in de gekaapte trein bij Wijster. 'Ze hadden hun wapens in sinterklaaspapier verpakt'

In dit artikel:

Linda Koops uit Haren was drie jaar toen de trein waarin zij met haar moeder Jantje zat op 2 december 1975 bij Wijster werd gekaapt door zeven Molukse jongemannen. De trein, onderweg van Assen naar Beekbergen, kwam kort na vertrek tot stilstand nadat de kapers aan de noodrem hadden getrokken. De mannen, gewapend en met bivakmutsen, wilden aandacht vragen voor de erbarmelijke positie van Molukkers in Nederland — ex-KNIL-militairen en hun gezinnen die sinds 1951 waren overgebracht en vaak werkloos en slecht gehuisvest waren.

Linda herinnert zich vooral kleine, indringende details: de wapens verpakt in sinterklaaspapier, het dichtplakken van ramen met kranten en dat haar moeder kalm bleef. Zijzelf voelde zich veilig zolang ze bij haar moeder was en raakte niet getraumatiseerd. Na ongeveer een uur mochten Linda en Jantje samen de trein verlaten, nadat Jantje op een moederlijke toon de kapers had aangesproken; ze gingen samen weg met een zwangere Molukse vrouw. Voor de familie thuis waren de uren echter zeer spannend, omdat er weinig informatie beschikbaar was.

De gijzeling bij Wijster duurde in totaal van 2 tot 14 december 1975 en kostte drie mensen het leven. Als blijk van publieke erkenning werden de vrijgelaten gijzelaars op 15 januari 1976 uitgenodigd op paleis Soestdijk voor een ontmoeting met koningin Juliana; Linda en haar moeder waren daar aanwezig en de ontmoeting kreeg ruime media-aandacht. Financiële schadevergoeding ontvingen zij niet; de NS bood een maandabonnement aan dat ze nooit gebruikten.

Jaren later zocht Linda naar de historische context van de acties en kon het ongenoegen en gevoel van onrecht bij de Molukse jongens begrijpen, ook al keurt ze het geweld niet per se goed. Haar moeder hield na de kaping contact met de Molukse vrouw die samen met hen was vrijgelaten, wat binnen het gezin niet altijd werd begrepen. Jantje overleed in 1996; Linda (in het artikel 53) herdenkt 2 december jaarlijks en zegt dat de gebeurtenis een gedeelde, bijna DNA-achtige herinnering binnen de familie is.