Likken aan een vleesmuur, is dat wat Emily Brontë zou hebben gewild?

In dit artikel:

De nieuwe verfilming van Wuthering Heights heeft hevige verontwaardiging gewekt: de trailer toont een overdonderende, seksueel geladen sfeer die velen onwaardig achten voor een literaire klassieker. Volgens de auteur en chef van Zondag, het essay- en boekenkatern van de Volkskrant, is die woeste sensatie juist essentieel voor het verhaal zelf. Waar critici en publiek vooral steken laten vallen in hun verontwaardiging over de vorm, wijst het stuk op de kern van Emily Brontës roman: een destructieve, bijna hysterische hartstocht die het boek zijn kracht en tragiek geeft. De discussie raakt daarmee een breder thema — hoe verfilmingen omgaan met literaire toon en intensiteit — en stelt de vraag of trouw aan de geest van een werk niet soms heftiger uitpakt dan lezers verwachten. Context: Wuthering Heights is een negentiende-eeuwse klassieker over obsessieve liefde en wraak, en heeft door de jaren heen al vaker felle reacties op adaptaties opgeroepen; de recente ruzie over de trailer past in dat langer lopende debat over authenticiteit en smaak.