Lezersbrieven: herstelrecht, vloeken in de kerk, de Leskamer in Gouda

In dit artikel:

Drie ingezonden brieven in de rubriek Opgemerkt behandelen uiteenlopende kwesties binnen kerk en samenleving.

Bas van Dijk (psychosociaal therapeut, Vaassen) reageert op een eerder RD-artikel over herstelrecht bij seksueel misbruik. Hij waarschuwt voor verkeerde woordkeuze: niet het slachtoffer veroorzaakt het probleem maar de dader, en het is de gemeenschap die worstelt met openbaarheid. Van Dijk signaleert ook het risico dat herstelrecht misbruikt wordt als ontsnappingsroute of drukmiddel om straf en openbaarheid te vermijden; hij pleit voor waakzaamheid en verwijst naar eerder geplaatste randvoorwaarden. Tegelijk stelt hij dat bij oprecht berouw en volledige verantwoordelijkheid van de dader slachtoffers minder vrees hoeven te hebben voor uitsluiting, zodat herstelrecht om die reden niet noodzakelijk zou zijn. Verder benadrukt hij dat openbaarmaking — zowel civiel als kerkelijk — een bijbels instrument kan zijn met herstellende en preventieve functies (hij noemt meerdere bijbelplaatsen) en sluit af met een oproep aan kerken om veilige, ondersteunende gemeenschappen te zijn, onder verwijzing naar prof. Hanneke Schaap.

Jenneke Horst-Bogaards (Zwolle) maakt zich zorgen over het gebruik van vloeken, ook binnen kerkelijke kringen. Zij haalt de Heidelbergse Catechismus aan die stelt dat Gods Naam met eerbied gebruikt moet worden en dringt er bij medegelovigen op aan zichzelf en elkaar liefdevol te corrigeren wanneer godslasterend of verbasterd taalgebruik voorkomt. Haar pleidooi is er één van persoonlijke bezinning en onderling aanspreken, met het oog op trouw aan het belijden van God.

Esther Anne (Woerden) bekritiseert het Reformatorisch Dagblad vanwege het bieden van een podium aan figuren die zij karakteriseert als vertegenwoordigers van radicaal-rechtse denkbeelden (waaronder Wierd Duk en Chris Verhagen) tijdens een bijeenkomst waar ook Jaco Kleynhans sprak namens een beweging van blanke Afrikaners. Drie punten vormen haar bezwaar: een te kritiekloze koppeling tussen christendom en radicaal-rechts, een vernauwing van het christendom tot één moreel thema (huwelijk/sexualiteit) en het gebruik van oorlogszuchtige retoriek. Ze verwijt bovendien gebrek aan historisch perspectief bij het portretteren van blanke Afrikaners uitsluitend als slachtoffergroep en nuanceert dat veel migranten in Nederland christelijk zijn; bovendien wijst zij erop dat sommige seksuele normen juist binnen moslimgemeenschappen strenger worden gehandhaafd dan binnen seculiere of christelijke groepen.

Aansluitend meldt de krant hoe lezersreacties kunnen worden ingezonden.