Lezers over hun afvalboetes: 'Ik hoorde nooit meer wat terug, toen heb ik maar betaald'
In dit artikel:
Lezers van Het Parool reageren met verbijstering en ergernis op verslaggever en bestuursrechtjurist Tahrim Ramdjan, die beschreef hoe een ogenschijnlijk eenvoudige afvalboete uitliep op een kafkaëske bezwaarprocedure. De kern van de klachten: fouten in correspondentie, ondoorzichtige procedures en een gemeentelijke reflex om elke zaak tot het uiterste te verdedigen.
Ramdjan kreeg op 4 november 2024 een boete; het adres op de brief was correct, maar de aanhef noemde iemand anders en de tekst zat vol kromme interpuntie en vage formuleringen. Hij moest op 13 november tussen 09:30 en 12:00 naar een 06-nummer bellen. Omdat de brief geen afzender of formele afsluiting had, en omdat het 06-nummer verdacht voorkwam, vermoedde hij aanvankelijk een fraudepoging. Andere lezers bevestigen soortgelijke onzorgvuldigheden: brieven met vreemde zinnen, onvolledige contactgegevens en gebrekkige afhandeling via voicemail.
Verschillende ingezonden lezers schetsen bredere systemische problemen in Amsterdam. Een veelgehoorde klacht is dat de gemeente er alles aan lijkt te doen om rechtszaken niet zomaar te verliezen: volgens één lezer is het motto van de ambtenarij “altijd aanvechten”, met grote teams juristen die verliezen aan de rechtbank schuwen. Anderen klagen dat bewoners worden bestraft terwijl de gemeentelijke afvalvoorziening faalt — overvolle containers, te laat geleegd, opengetrokken zakken door meeuwen en drugsgebruikers, en zelfs ratten op de kade. Dat leidt tot onrechtvaardigheidsgevoelens wanneer iemand een boete krijgt terwijl hij of zij juist probeert de regels na te leven.
Praktische gevolgen van die problemen lopen uiteen: een lezer betaalde uiteindelijk een boete en aanmaning omdat de gemeente niet reageerde op ingesproken voicemail; een ander kreeg een bestuurlijke behandeling als onterecht ervaren en riep de krant op om de gemeente ter verantwoording te roepen. Er zijn ook voorbeelden van langlopende gerechtelijke rompslomp: een oud-zaakvoerder beschrijft hoe een ogenschijnlijk afgehandelde overtreding jarenlange procedures opleverde, met uiteindelijk seponering na veel gedoe en emotionele belasting.
De ingezonden verhalen tekenen samen een beeld van frustratie en wantrouwen richting gemeentelijke handhaving: burgers voelen zich slecht geïnformeerd, ernstig benadeeld door administratieve fouten en tegelijk machteloos tegenover juridische verweerstrategieën van de gemeente. Lezers vragen om meer transparantie, menselijke afhandeling van meldingen en een betere organisatie van de afvalinzameling, zodat boetes niet het resultaat worden van gemeentelijke tekortkomingen of slordige communicatie.