Laurens ontkomt aan Zoutkamp en de visserij dankzij mentor Guido en de viool | ★★★☆☆

In dit artikel:

In 1964 in Zoutkamp raakt de zestienjarige Laurens gefascineerd door de vioolmuziek van Guido, een violist die de ‘Chaconne’ van Bach oefent. Ondanks zijn leeftijd en het harde leven aan boord van een viskotter, besluit Laurens viool te gaan spelen en wordt Guido zijn mentor. Muziek biedt Laurens een ontsnapping aan een gevaarlijke thuissituatie, waarvan de ware aard pas aan het einde van het verhaal duidelijk wordt. Hij verlaat Zoutkamp als hij wordt toegelaten tot het conservatorium in Utrecht, waarmee hij zijn verleden en zelfs Guido achter zich laat.

Het verhaal, oorspronkelijk een novelle waarvan Ingrid de Vries de korte tekst uitwerkte tot een kleine roman, bestaat uit drie delen. Het eerste deel is sterk en gedetailleerd over Laurens’ breuk met zijn oude leven. Het tweede deel versnelt door vijf decennia, waarin Laurens en Guido elkaar niet meer zien, maar Guido Laurens’ carrière op afstand volgt via een regionale krant. Kleine onnauwkeurigheden in de journalistieke details vallen op, die in een eventuele herdruk verbeterd kunnen worden.

In het derde deel keren de twee heren elkaar na vijftig jaar weer eens tegemoet: Laurens, inmiddels ernstig vergeetachtig, en Guido, die naar Leeuwarden reist om zijn oud-leerling te bezoeken. Ondanks de fysieke aftakeling blijkt hun diepgaande band onaangetast en gaat zelfs verder dan gewone vriendschap. Het verhaal eindigt met een belofte van een laatste gezamenlijk vioolspel. De roman “De violist” van Ingrid de Vries is een ingetogen, maar soms fragmentarisch verteld verhaal over passie, verlies en blijvende verbondenheid.