Laatste Wil denkt legale zelfdodingsmethode te hebben, maar is dat ook zo?

In dit artikel:

Coöperatie Laatste Wil zegt een nieuwe, naar eigen zeggen legale zelfdodingsmethode te hebben ontwikkeld: een opblaasbare kraag die door druk op halsslagaders en nekzenuwen binnen enkele seconden bewusteloosheid en binnen ongeveer een minuut de dood zou veroorzaken. Het ontwerp komt van Philip Nitschke, bekend van de omstreden Sarco‑capsule, en zou door leden zelf geconstrueerd kunnen worden in een werkplaats aan de hand van door de coöperatie verstrekte informatie.

De stap volgt op een eerdere zaak rond een zogenoemd "middel X" — een combinatie van industriële chemicaliën die juridisch niet verboden is maar waarvan verspreiding door de coöperatie door de rechter werd beoordeeld als strafbare hulp bij zelfdoding. Om dat risico te vermijden, wil Laatste Wil nu alleen bouwinstructies en demonstraties geven in plaats van directe hulp bij gebruik. Bestuurder Frans Copini denkt dat dat strafrechtelijke gevolgen zal voorkomen; de coöperatie zoekt hiermee ruimte voor zelfbeschikking vergelijkbaar met hoe hulp bij zelfdoding in sommige landen (zoals Zwitserland) functioneert.

Juristen plaatsen echter vraagtekens. Strafrechtler Paul Mevis wijst erop dat het verschil tussen louter informatie en feitelijke instructie juridisch lastig is: concrete aanwijzingen voor gebruik kunnen als hulp bij zelfdoding worden gezien. Daarnaast is er recent dit jaar al een veroordeling geweest van iemand betrokken bij Laatste Wil wegens aanzetten tot zelfdoding — een precedent dat ook bij deze methode relevant kan zijn als mensen zouden worden verleid.

De zelfdodingskraag bevindt zich volgens de coöperatie in de laatste testfase; nu worden vrijwilligers gezocht die het middel willen uitproberen. Pas als het bestuur overtuigd is van de werking, zou het ontwerp openbaar worden. De juridische en ethische discussie rond verspreiding, instructie en mogelijke vervolging blijft daarmee voorlopig onopgelost.