Kwakkelende Roest niet naar Spelen? 'Een hard gelag voor een groot kampioen'

In dit artikel:

Patrick Roest heeft zich niet weten te plaatsen voor het olympisch kwalificatietoernooi en is daarmee afhankelijk geworden van een zogenoemde aanwijsplek van de bond. Omdat hij niet via de reguliere route een startbewijs heeft afgedwongen, moet hij afwachten of de selectiecommissie hem alsnog voordraagt voor een ticket naar de Spelen.

Mark Tuitert, oud-topschaatser en analist, ziet de zaak somber in voor Roest. Hij wijst volgens het artikel op de combinatie van strakke selectiecriteria, de huidige vorm van Roest en de hevige binnenlandse concurrentie als redenen waarom een toegewezen plek onwaarschijnlijk is. Tuitert benadrukt dat bondsselecties meestal gebaseerd zijn op recente prestaties, waardoor sporadische goede resultaten minder zwaar wegen dan consistente vorm.

Een aanwijsplek is een discretionaire keuze van de bond: in uitzonderingsgevallen kan die een schaatser die niet via de gewone kwalificatie is geplaatst toch opnemen. Zulke plaatsen worden echter spaarzaam toegekend en gelden vooral voor sporters met aantoonbaar sterke internationale resultaten of bijzondere omstandigheden (blessures, ongunstige omstandigheden tijdens selectiewedstrijden, et cetera).

Voor Roest betekent het missen van de kwalificatie dat zijn kansen op Olympische deelname nu sterk afhankelijk zijn van beslissingen buiten de ijsbaan. Als de bond geen aanwijsplek verleent, is deelname aan de Spelen voor hem vrijwel uitgesloten; krijgt hij wél die plek, dan hangt veel af van zijn vermogen om direct opnieuw topvorm te tonen. De situatie illustreert zowel de harde selectiepraktijk binnen het Nederlandse schaatsen als de smalle marges die atleten hebben richting grote toernooien.