Kremlin speelt hetzelfde spel als bij eerdere onderhandelingen over oorlog
In dit artikel:
Deze week was er een geconcentreerde diplomatieke inspanning rond de oorlog in Oekraïne, met Washington, Kyiv en Moskou als hoofdrolspelers. De Amerikaanse vredesgezant van president Trump, Steve Witkoff, voerde na overleg met Oekraïne in Florida gesprekken in Moskou met president Vladimir Poetin; voor het eerst vergezelde Jared Kushner hem naar die bijeenkomst. Het gesprek liep door tot in de vroege ochtend en kreeg daarna verschillende verklaringen van het Kremlin: Poetin zou sommige voorstellen accepteren, andere “onacceptabel” vinden en bereid zijn verder te praten — een formulering die volgens waarnemers ruimte laat voor vertraging en manoeuvreren.
Het Amerikaanse plan werd in Florida op onderdelen aangepast met medewerking van Oekraïne, in de hoop dat Rusland zich uiteindelijk zal verzetten — en zo de VS in een positie zet om Rusland als enige gesprekspartner zichtbaar te krijgen. Het Kremlin prefereert onderhandelingen met de VS en geeft liever weinig details vrij; dat patroon doet denken aan eerdere, mislukte pogingen dit jaar, toen Rusland ook constructieve geluiden liet horen maar tijd rekende terwijl het offensieven aan het front voortzette.
De kans op een snelle doorbraak is klein. Oekraïne verlangt concrete, bindende veiligheidsgaranties die de VS in de aangeboden voorstellen niet, of niet voldoende, lijken te bieden. Rusland rekent erop het conflict uit te kunnen zingen en zo betere voorwaarden te forceren. Tegelijk probeert Kyiv de relatie met Washington niet te beschadigen: president Zelensky en zijn team tonen zich coöperatief richting Trump om Amerikaanse steun niet te verliezen — een praktische realiteit die de manoeuvreerruimte van Oekraïne beperkt.
Op het slagveld hield Moskou deze week een propagandistisch moment: een door het Kremlin gepubliceerde clip van Poetin waarin hij de verovering van Pokrovsk uitroept. Oekraïne ontkent volledige inname en onafhankelijke analyses (ISW) melden dat in delen van de stad nog gevechten plaatsvinden. Het kostte Rusland ruim een jaar om zover te komen en de strategische waarde van Pokrovsk is beperkt. Het omvangrijke zomeroffensief leverde slechts geleidelijke terreinwinst op; cijfers tonen dat Rusland dit jaar iets meer gebied veroverde dan vorig jaar, maar niet in een tempo dat snel leidde tot volledige controle over de geannexeerde provincies. Na Pokrovsk richt Rusland zich wellicht op Kramatorsk en Sloviansk, maar die steden zijn door Oekraïne zwaar versterkt.
Kortom: diplomatieke activiteit is toegenomen, maar tegenstrijdige verklaringen, Russische tactiek van rekken en het ontbreken van door Kyiv gewenste garanties maken dat een wezenlijk doorbraak voorlopig onwaarschijnlijk is. Het lot van het Amerikaanse initiatief hangt sterk af van de politieke inzet in Washington en of Trump de kwestie actief blijft volgen.