Koopt Brussel zijn eigen draagvlak via ngo-subsidies?
In dit artikel:
Europarlementariërs Rob Roos en Scarlett Karoleva uiten scherpe kritiek op de Europese Commissie vanwege vermeende grootschalige belangenverstrengeling rondom de subsidiëring van ngo’s. Zij stellen dat duizenden zogenaamd onafhankelijke organisaties feitelijk betaald worden door Brussel met als doel politieke beïnvloeding en lobbywerk richting het Europees Parlement en de Europese Raad. Volgens Roos ondermijnt dit de legitimiteit van commissielid Frans Timmermans, wiens betrokkenheid bij geheime financiering van klimaatorganisaties recentelijk aan het licht kwam. Karoleva benadrukt dat belastinggeld zo wordt gebruikt om eigen burgers tegen hun belangen in te beïnvloeden en waarschuwt dat dit slechts het topje van de ijsberg is binnen het omvangrijke EU-budget van bijna 2000 miljard euro.
De onthullingen zijn mede gebaseerd op onderzoek van Europarlementariër Csaba Dömötör, wiens fractie een openbaar subsidielijst samenstelde met 17 miljard euro aan EU-financiering tussen 2019 en 2023. Een officiële transparante registratie ontbreekt bij de Commissie zelf, wat tot veel kritiek leidt. De subsidies gaan vooral naar progressieve projecten zoals genderanalyses, klimaatcampagnes en migratie-initiatieven, met als voorbeeld het Belgische project ‘Moslimvrouwen tegen genderislamofobie’, dat door critici gelinkt wordt aan de Moslimbroederschap. Vlaams Belangen-Europarlementariër Tom Vandendriessche waarschuwt dat hoewel pluralisme belangrijk is, de overheersing van politiek links georiënteerde ngo’s en de eenzijdige financiering zorgen voor een verstoord evenwicht en democratische problemen.
Eerder concludeerde ook de Europese Rekenkamer dat er een gebrek is aan controlemechanismen bij het subsidiëren van ngo’s, wat de zorg over politieke partijdigheid verder voedt. Daarnaast zorgt het feit dat de Europese Commissie niet rechtstreeks verkozen is, maar benoemd, voor onvrede, vooral omdat zij via deze geldstromen eigen politieke doelen lijkt te realiseren zonder directe democratische verantwoording.
In het Europees Parlement groeit inmiddels de druk om meer transparantie te creëren. Er is een werkgroep ingesteld die de subsidiëring van ngo’s zal onderzoeken, ondanks tegenstand van socialistische, liberale en groene fracties. Vooralsnog blijft de openbare lijst van kritische partijen, zoals Patriotten voor Europa, het enige overzicht van deze financiële steun. Dit voedt de discussie over de legitimiteit van de EU-instellingen en versterkt het debat over een mogelijke Nexit, zoals door Karoleva geopperd, vanwege een vermeende ontsporing van het Europese project.