Kluun helpt ouders met pubers: 'Zorg dat ze in leven blijven en genoeg vitaminen binnen krijgen'

In dit artikel:

Schrijver Kluun zet met Help, ik heb een puber een luchtige, semiwetenschappelijke handleiding neer voor ouders die zich een weg willen banen door de heftige tienerjaren. Het boek kreeg een podcastvervolg en Kluun toert momenteel langs theaters als een soort vrolijke “stand‑uppedagoog”; optredens staan onder meer gepland in DeLaMar (10–12 september).

Kernboodschap: puberteit is schrikken omdat macht en controle die ouders vroeger hadden verdwijnen. Tieners trekken zich los, tonen brutaliteit, onverschilligheid en gaan soms risky experimenten aan met drank, drugs en seks. Kluun benadrukt dat het brein van 13‑ tot 15‑jarigen nog niet volgroeid is, waardoor impulsief en onverstandig gedrag statistisch vaker voorkomt — het beroemde ‘ambulancejaar’ rond 15 waarin relatief veel comazuipers en ongelukken plaatsvinden. Toch is paniek misplaatst: veel roekeloosheid is tijdelijk en gaat over.

Praktisch advies dat Kluun aanreikt: vermijd twee uitersten. De autoritaire “neushoornouder” die met volle kracht ingrijpt, veroorzaakt vaak stiekem gedrag of angst; de overbeschermende “buideldierouder” wurgt de ontwikkeling. Beter is een empathische houding die ruimte geeft, goed luistert en consequent vangrails plaatst waar echt gevaar dreigt. Concrete voorbeelden: een mes uit een jas halen zonder grote woorden, of verhinderen dat een kind zich volzet met twee flessen wodka voor een schoolfeest. Het echte opvoeden gebeurt volgens hem vooral vóór de puberteit; daarna gaat het om handhaven van een paar belangrijke grenzen en verder loslaten.

Kluun waarschuwt ook tegen het kind als statussymbool: je eigenwaarde niet laten afhangen van cijfers, sportselectie of modelcarrière van je kind. Hij reflecteert op zijn eigen vaderschap: met de jaren is hij rustiger en geduldiger geworden, en in zijn theatershow relativeert hij de puberellende door zijn eigen jeugdverhalen te delen zodat publiek ziet dat het vaak toch goed komt.

De toon van het boek en de shows is luchtig en herkenbaar, bedoeld om ouders gerust te stellen en praktische handvatten te bieden zonder moraliserend te worden. Voor wie meer wil: het boek, de podcastafleveringen en de theatervoorstelling bieden dezelfde mix van humor, praktijkvoorbeelden en achtergrondkennis over waarom pubers zich zo gedragen.