Kluivert en co zijn weg, hoe kan voetbalgek Indonesië echt op eigen kracht naar een WK?
In dit artikel:
De Indonesische voetbalbond PSSI heeft vandaag na het mislopen van kwalificatie voor het WK 2026 afscheid genomen van een groep Nederlandse coaches: bondscoach Patrick Kluivert, zijn assistenten Alex Pastoor en Denny Landzaat, en jeugdcoach Gerald Vanenburg. Hoewel veel in Nederland geboren spelers aan het nationale team verbonden blijven, zette het ontslag de discussie in gang over hoe Indonesië meer op eigen kracht kan bouwen aan trainers- en spelersontwikkeling.
Het verhaal van jeugdinternational Andi Faith (nu 17) illustreert het probleem: waar spelers als Frenkie de Jong jarenlang door professionele jeugdtrainers worden begeleid, begon Faiths carrière met oefenen op een buurtveldje in Jakarta samen met zijn opa. Hij speelt inmiddels bij de voetbalschool Asiana, dicht bij het nationale stadion Gelora Bung Karno, waar kinderen geen contributie betalen en er betere faciliteiten en ervaren coaches zijn. Dat is echter eerder uitzondering dan regel.
Lokale experts zoals Edwin Klok en jeugdtrainer Astino Taufik wijzen op meerdere knelpunten: veel jeugdopleidingen draaien financieel krap en vragen soms zelfs toelatingsgelden van ouders (recent leidde dat tot commotie rond Madura United), er ontbreekt een breed scoutingsnetwerk en er is geen volwaardige voetbalpiramide met geregeld amateurvoetbal. Daardoor arriveren tal van talenten laat in georganiseerde structuren en missen zij tactische basis en spelinzicht, ook al zijn individuele technische vaardigheden vaak goed.
Er is wel geïnvesteerd in opleidingen en Indonesiës onder 17 haalde het komende WK, maar de deskundigen benadrukken dat opbouw een langdurig proces is in een uitgestrekt land waar verandering van bovenaf moeizaam verloopt. De centrale aanbeveling: talenten vroegtijdig opsporen en systematisch bij clubs met duidelijke visie laten ontwikkelen — met honderd miljoen kinderen zou dat grote opbrengsten kunnen hebben.
Andi Faith zelf focust op twee dingen: in Gelora Bung Karno spelen voor Indonesië en uiteindelijk een transfer naar Europa. Zijn traject toont zowel de passie als de structurele tekortkomingen van het Indonesische jeugdvoetbal.