Klaver wil met GroenLinks-PvdA "de wijk in" - maar de gewone man is allang vertrokken

In dit artikel:

Bij de verkiezingen van 29 oktober 2025 verloor GroenLinks-PvdA vijf zetels (van 25 naar 20). Partijleider Jesse Klaver wil als reactie “meer de wijk in gaan” en riep tijdens een ledenbijeenkomst in Utrecht op om “met andere bubbels in aanraking te komen.” De lage score wordt intern als teleurstellend bestempeld, maar de kritiek in dit stuk is harder: de fusiepartij zou haar traditionele arbeidersbasis hebben verloren en is volgens de auteur uitgegroeid tot een Randstad‑georiënteerde, hoogopgeleide ideologische enclave.

De PvdA-vroegere achterban — bouwvakkers, fabrieksarbeiders, vakbondsleden en wijkvrijwilligers — voelt zich niet meer vertegenwoordigd. In plaats van prioriteit te geven aan thema’s als koopkracht, huur, zorg, veiligheid en pensioenen, focust GroenLinks‑PvdA volgens het artikel te veel op klimaatbeleid, inclusiviteit en Europese idealen. Dat heeft geleid tot een verschuiving van kiezers richting partijen als PVV, FVD en BBB, die in veel wijken beter scoren op de concrete zorgen van inwoners van bijvoorbeeld Almelo en Vlaardingen.

Klaver zei ook dat de partij haar standpunten niet wil aanpassen om zetels te winnen: “Wij gaan niet onze standpunten aanpassen om zoveel mogelijk zetels te winnen. Onze ideeën staan als een huis.” De schrijver ziet daarin arrogantie en een weigering om te luisteren; meer wijkbezoeken worden weggezet als symbolische handelingen die geen structureel herstel van vertrouwen opleveren.

Binnen de partij voelen oud‑PvdA’ers zich vervreemd en klagen dat ze hun partij “niet meer herkennen.” Toch kiest Klaver er volgens de auteur voor om de eenheid met GroenLinks te bestendigen en daarmee vast te houden aan een koers die vooral aantrekkelijk is voor stadsbesturen, beleidsadviseurs en ngo’s, maar niet voor vakbonden en mensen in meer traditionele wijken.

Kortom: het artikel stelt dat de vergroening en verstedelijking van de fusiepartij heeft geresulteerd in het verlies van haar volkspartij‑karakter, en dat dat niet te repareren is met incidentele wijkbezoeken of PR‑acties.