'Kip kap kogel/Mien moeke is een vogel/Hier woont juffrouw Bokkepoot/Trap dat olle wief mor...' | column Herman Sandman

In dit artikel:

Een collega vertelde dat haar zoontje zich voorbereidde op Sint Maarten en beloofd had dat hij vanavond twee keer iets zou krijgen tijdens het lichtjeslopen. Dat leidde op kantoor tot een koor van “Kip kap kogel” en het spontaan voordragen van verschillende versies. De groep ging online op zoek en ontdekte talloze varianten: van een standaard ABN-versie waarin de vader een vogel schiet en de moeder hem braadt, tot regionale Groningse dialectregels met eigen beeldspraak en rijm. De versjes variëren sterk in toon — van lief en onschuldig tot grof en twijfelachtig — en sommige regels klonken zo bondig dat ze moeiteloos gebruikt werden tijdens het lopen met lampionnen. Eén kort rijmpje deed bijna als credo dienst. Geïnspireerd door die creativiteit dichtte de auteur zelf een nieuw, pittig dialectversje waarin hij de kinderen en de sfeer op de hak neemt. Context: “Kip kap kogel” blijkt geen eenduidig singulier lied, maar een verzamelnaam voor veel uiteenlopende Sint-Maarten-rijmpjes die per streek en generatie verschillen.