Kim (39) overleefde dakloosheid met jonge kinderen: 'Er waren dagen dat ik niet kon eten'

In dit artikel:

Kim (39) raakte tien jaar geleden plotseling dakloos toen haar toenmalige vriend haar en haar twee jonge kinderen (toen 5 en 6) zonder uitleg de deur wees. Door eerdere problemen stond ze al onder toezicht van jeugdzorg en vreesde ze dat ze haar kinderen zou verliezen. Dankzij behulpzame buren kreeg ze echter meteen praktische steun en werd ze wegwijs gemaakt in de lokale hulpverlening in Helmond.

Na twee weken kreeg ze via de Stichting Maatschappelijke Opvang onderdak; dat voelde volgens haar als een eeuwigheid. Een jaar lang leefde het gezin op één kleine kamer, daarna verhuisde ze naar een groter appartement en uiteindelijk naar haar huidige woning. In totaal duurde het traject om een uitkering te regelen, schulden aan te pakken en uit de jeugdzorg te komen ongeveer twee jaar. Financieel was het schrijnend: het weekbudget bedroeg zo’n zestig euro. Er waren periodes waarin haar kinderen aten en zijzelf niet. Lokale stichtingen boden noodzakelijke steun met goedkope kleding en voedsel, waardoor ze kon besparen om schulden af te lossen.

Kim schrijft haar herstel toe aan doorzettingsvermogen en aan de hulp van anderen. Tien jaar later heeft ze een stabiel gezinsleven, een nieuwe partner die ze via een kleindiervereniging ontmoette (haar zoon met autisme raakt rustig van kippen) en ze runt inmiddels haar eigen winkel, Typisch Kim, in Helmond. Wat begon als het verkopen van eieren en honing uit een klein kastje groeide via een webshop uit tot een fysieke winkel waar ze producten kiest die haar aanspreken en klanten een prettig gevoel wil geven.

Haar verhaal benadrukt de rol van sociale steun en toegankelijke hulpverlening voor mensen in acute nood, maar ook eigen kracht: niet opgeven, creatief kansen zoeken en stap voor stap aan een nieuw leven bouwen. Kim is trots op zichzelf, haar kinderen en de hechte band die uit die moeilijke periode is voortgekomen.