Keepster Anne Veenendaal over haar verrassende bijbaan: 'Kreeg 3 liter bier in mijn nek bij FC Utrecht. Oké...'
In dit artikel:
Anne Veenendaal (29), doelvrouw met 138 interlands voor Oranje, bouwt buiten het veld stiekem aan een tweede carrière als fotograaf. Haar belangstelling voor beeld begon tijdens de studie Animatie & Audiovisuele Vormgeving, met een minor fotografie zo’n tien jaar geleden; daarna leerde ze zichzelf veel via YouTube. Fotografie ziet ze als creatieve vrijplaats: geen strakke deadlines, veel nabewerking en vooral het vastleggen van het verhaal achter de sporter spreken haar aan. Op termijn wil ze daar fulltime mee verder.
Veenendaal neemt haar camera vaak mee naar wedstrijden en toernooien en koos vijf beelden die voor haar iets bijzonders vangen. De eerste toont Xan de Waard na de EK-titel in Mönchengladbach — een portret waarin de medaille, de beker, een vlag met haar naam en een stadionlamp samen de triomfcontext creëren; ze fotografeerde vanuit iets lager om achtergrond en houding mee te pakken. De tweede foto is het Olympisch goud met de Eiffeltoren vaag op de achtergrond: de medaille scherp, Parijs herkenbaar vervaagd, en een bewerkingskeuze die haar nog meer plezier gaf dan het schieten zelf — het beeld hangt volgens haar nog steeds op iemands telefoonachtergrond.
De derde selectie is een intieme close-up van Floris Middendorp tijdens de play-offfinale van Amsterdam; dankzij een geleende telelens maakte ze een moment tussen twee kwarten waarin de speler totaal gefocust is terwijl om hem heen chaos plaatsvindt. Nummer vier toont Casper Berkman in de halve finale in Den Bosch, waarin Veenendaal bewust werkt met harde schaduwranden om het shirt te laten opvallen en de rest in duisternis te laten verdwijnen — een voorbeeld van haar voorkeur voor contrastrijk, soms niet-alledaags wedstrijdbeeld dat niet snel in kranten terechtkomt maar wel een ander perspectief biedt op hockey.
Haar favoriete foto maakte ze tijdens een trip naar Buenos Aires, vlak na de WK-finale die Argentinië won: een spontaan, uitzinnig feest op een vliegveld en later in de stad, vastgelegd op het juiste moment. Dat beeld noemt ze mogelijk haar beste ooit omdat het de atmosfeer achter de schermen en de pure emotie van dat moment samenvat.
Veenendaal ervaart de fotografiewereld soms als weinig divers: bij een eerste ervaring langs de lijn bij FC Utrecht viel haar op dat veel collega’s wit, mannelijk en van middelbare leeftijd zijn, waardoor ze zich soms buitenstaander voelt. Ze volgt en fotografeert vrouwenvoetbal liever en spreekt zich ook uit over LHBTIQ+-kwesties, al zoekt ze dat thema niet per se actief op in haar fotografie. Uiteindelijk wil ze na haar actieve hockeyloopbaan vooral door in de fotojournalistiek/portretfotografie en langere verhalen over individuele sporters kunnen maken.