Kartel wil koste wat kost geen rechtse coalitie - liever chaos dan samenwerking met PVV of BBB
In dit artikel:
De auteur hekelt dat gevestigde Haagse partijen, geholpen door NPO-media en binnenkringen van “experts”, bewust zouden kiezen voor een minderheidskabinet om rechtse winnaars buiten spel te houden. Maarten van Rossum, recent te gast bij Sven op 1, wordt geciteerd als pleitbezorger van een minderheidskabinet omdat dat volgens hem “de minste nadelen” en meer “snelheid” zou bieden. Volgens de schrijver is die voorstelling van zaken echter een rookgordijn: het doel is niet efficiënt besturen, maar machtbehoud.
Politiek inhoudelijk legt het stuk uit waarom een minderheidskabinet problematisch zou zijn: zonder Kamermeerderheid moet het kabinet voortdurend steun zoeken bij oppositiefracties, wat leidt tot wisselende compromissen, gebrek aan heldere koers en afwezige verantwoordelijkheid. In de visie van de auteur fungeert zo’n constructie vooral als instrument van het kartel (D66, VVD, CDA e.a.) om beleid in lijn met Brussel en het huidige klimaat- en migratiebeleid door te laten gaan, terwijl partijen met veel stemmen aan de rechterzijde (PVV als tweede partij, grote winst voor FVD en JA21, beperkte schade voor BBB, stabiele SGP) feitelijk buitenspel worden gezet.
De kritiek richt zich ook op de politieke en mediacultuur: onderhandelaars en commentatoren uit hetzelfde netwerk presenteren het minderheidskabinet als “innovatief” of “verfrissend”, maar volgens de auteur is het een angstgedreven manoeuvre om te voorkomen dat de verkiezingsuitslag daadwerkelijk leidt tot beleidsverandering. De schrijver benadrukt dat kiezers massaal tegen het oude beleid zouden hebben gestemd en verandering willen op thema’s als migratie, veiligheid, energie en identiteit; dat mandaat zou door bestuurders in Den Haag genegeerd worden.
Kortom: het stuk stelt dat een minderheidskabinet geen daadkrachtig antwoord is maar een tactiek om de status quo veilig te stellen en de democratische uitslag te ontwijken — een uiting van bestuurlijke lafheid en zelfbescherming in plaats van een serieus plan voor nieuw beleid.