Kan Willem van Hanegem iets leren van Bob Dylan?
In dit artikel:
Journalist en columnist van de Volkskrant schetst hoe nostalgie en belevenissen de nieuwe statussymbolen zijn geworden, met Bob Dylan als illustrerend voorbeeld. Over drie weken treedt de 84‑jarige Dylan op in AFAS Live in Amsterdam; eerdere Nederlandse optredens waren vocaal mager, maar desondanks komen vooral babyboomers massaal opdagen om de legendarische artiest in levende lijve te zien. Kaarten kosten tussen ongeveer 215 en 886 euro, een bedrag dat veel bezoekers bereid zijn te betalen omdat het om een unieke, mogelijk laatste kans gaat.
Datzelfde fenomeen was recent te zien bij een wedstrijd tussen Feyenoord Legends en Celtic Legends: niet het voetbalniveau trok de menigte, maar de herinnering en het samenzijn. De schrijver suggereert dat ook andere veteranenoptredens of reünies moeiteloos vol zouden lopen, simpelweg omdat mensen betalen voor het gevoel van weer even terug in die tijd te zijn.
Economische verklaringen volgen: volgens The Economist richten nieuwbakken rijken hun uitgaven meer op bijzondere evenementen dan op materiële luxe. Sinds 2023 dalen prijzen voor bijvoorbeeld design, topwijnen en luxeimago’s; een echte Rolex noteerde een waardeverlies van circa 20 procent. De Luxury Investment Index van Knight Frank—een mandje van exclusieve goederen en vastgoed—ligt zo’n 6 procent onder het niveau van 2022, terwijl de algemene prijzen in de economie juist stijgen.
Tegelijkertijd rijzen de prijzen van tickets voor zeldzame evenementen explosief: denk aan de Wimbledon‑finale, de Grand Prix van Monaco of het WK voetbal. Optredens met voormalige sterren zijn extra gewild omdat ze per definitie eindig zijn; een hypothetische herkansing van het WK‑duel van 1974 tussen levende oud‑internationalen zou ongetwijfeld uitverkocht raken, zelfs als de spelers alleen nog op scootmobielen het veld op konden.
Kortom: materiële exclusiviteit verliest terrein terwijl unieke belevingen—vooral die met nostalgische lading of de laatste keren van iconen—de nieuwe betaalde valuta voor status en emotionele waarde zijn. Dylan belichaamt dat slim: zijn naam en aanwezigheid maken het ticket voor velen meer waard dan de muzikale prestatie op zich.