Kan ik straks nog een kaart sturen? Dit staat er op het spel bij PostNL
In dit artikel:
PostNL, het bedrijf dat al meer dan twee eeuwen de postbezorging in Nederland verzorgt, wil af van de wettelijke verplichting om overal dagelijks post te bezorgen. Deze wens komt voort uit langdurige daling van briefvolumes en stijgende kosten: digitale communicatie en groei van pakketbezorging maken de klassieke brievenstroom economisch minder aantrekkelijk voor de onderneming.
Kunnen ze dat zomaar? Nee — de verplichting tot universele postdienst is vastgelegd in wetgeving die onder meer Europese regels volgt. De overheid (ministers en soms de toezichthouder ACM) bepaalt welke service minimaal gegarandeerd moet blijven: nationaal dekkend, betaalbare tarieven en een bepaalde frequentie van bezorging. PostNL kan niet eenzijdig stoppen; een formele wijziging van die wettelijke taak of een ontheffing is nodig en vergt besluitvorming door de overheid en mogelijk politieke discussie en consultatie.
Wat betekent dit voor mensen die nog brieven of kaarten sturen? Als de wettelijke verplichting wordt versoepeld of opgeheven, kunnen bezorgingstijden veranderen (minder vaak per week), kunnen tarieven stijgen en kan de dekking in dunbevolkte gebieden afnemen. Voor wie officiële of tijdgevoelige post stuurt, kan dat extra kosten en minder gemak betekenen; alternatieven zijn meer gebruik van digitale postdiensten, privékoeriers of het ophalen van postpunten in plaats van huis-aan-huisbezorging.
Wat staat er verder op het spel? PostNL zoekt meer ruimte om zich op winstgevender parcel-activiteiten te richten. Een wetswijziging zou ook politieke en maatschappelijke reacties oproepen: consumentenorganisaties, gemeenten en vakbonden zullen omvang en gevolgen van een knip in de dienstverlening kritisch volgen. De overheid zal een afweging moeten maken tussen financiële realiteit en sociale doelen zoals bereikbaarheid en inclusie.
Kortom: PostNL wil na ruim 225 jaar minder of geen wettelijke verplichting meer voor de dagelijkse postbezorging, maar dat kan niet zonder bestuurlijke en wettelijke stappen. Voor afzenders kan dit leiden tot minder frequentie, hogere kosten en veranderende mogelijkheden om fysieke post te ontvangen — tenzij de overheid besluit beschermende regels te handhaven of andere oplossingen te treffen.