Kabinet mét 50PLUS maar zonder PVV of FVD? Politieke waanzin in Den Haag
In dit artikel:
Na de Tweede Kamerverkiezingen van 29 oktober speelt zich in Den Haag een politieke manoeuvre af die veel kritiek oproept: verkenner Wouter Koolmees bespreekt een centrumrechts kabinet met D66, VVD, CDA en JA21, aangevuld met 50PLUS van Jan Struijs, maar zonder PVV (Geert Wilders) en FVD (Forum voor Democratie). De verkiezingsuitslag gaf de PVV en D66 elk 26 zetels, terwijl Forum voor Democratie groeide van 3 naar 7 zetels en 50PLUS met twee zetels terugkeerde in de Kamer.
Critici zien de voorgenomen constructie als een bewuste uitsluiting van de grootste rechtse partijen en als een poging van het politieke establishment om echte koerswijzigingen te voorkomen. Volgens die kritiek proberen D66, VVD en CDA een coalitie te presenteren als “rechts”, terwijl belangrijke standpunten die veel kiezers naar PVV en FVD trokken — zoals striktere migratiebeleid, minder invloed van Brussel en meer nadruk op orde en vrijheid van meningsuiting — naar verwachting buiten beeld blijven. 50PLUS wordt in dit plaatje neergezet als het kleinste schaartje dat zogenaamd de “rechtse balans” brengt, ondanks haar beperkte mandaat.
Jan Struijs, voormalig rechercheur en nu lijsttrekker van 50PLUS, profileert zich als pragmatisch en in het politieke midden. De kritiek stelt dat die houding hem en zijn partij geschikt maakt als makkelijk te accommoderen partner voor gevestigde partijen die verandering willen vermijden. Tegenstanders noemen het kabinet zonder PVV en FVD “tandenloos”: veel partijen rond de formatietafel, maar weinig ruimte voor het doorbreken van het huidige beleid.
De kern van de discussie is democratisch: veel stemmers gaven een signaal voor verandering, stellen critici, maar die wens zou door het formatieproces genegeerd worden onder het mom van stabiliteit en betrouwbaarheid. Voorstanders van de beoogde coalitie wijzen juist op het belang van bestuurbaarheid en samenwerking tussen partijen met een moderater profiel.
Kort samengevat: na de verkiezingen wordt in Den Haag gewerkt aan een centrumrechts kabinet waarin een kleine ouderenpartij een sleutelrol zou moeten spelen, terwijl grote rechtse winnaars buiten de deur zouden blijven — een ontwikkeling die spanningen oproept over representatie, politieke ambitie en de vraag of de uitslag van 29 oktober daadwerkelijk wordt vertaald in beleid.