Julien Kooij: 'Mannen, hou je poten thuis. Tot die tijd fiets ik mee tot haar voordeur'

In dit artikel:

Tijdens een familiediner ontstaat een gesprek over een veelgehoorde socialmediavraag — liever alleen in een bos met een man of met een beer? — en de vanzelfsprekende keuze die veel vrouwen maken. De schoonzus vertelt dat ze altijd haar moeder belt na zo’n fietsrit tussen dorpen; er is een stuk waar ze nooit graag alleen rijdt, zeker niet in het donker. Dat contrast botst met de ervaring van de verteller, een twee meter lange man die zich vaak zonder zorgen ’s avonds fietsend naar huis begaf en bij wie de partner hooguit vroeg of hij veilig thuisgekomen was.

Het fragment legt op kleine schaal bloot hoe ongelijk de beleving van risico tussen mannen en vrouwen is: waar de man vanzelfsprekendheid en kalmte ziet, ervaart de vrouw routinezorgsmaatregelen en angst. In een ogenschijnlijk rustig agrarisch gehucht blijven onzekerheid en voorzorgsmaatregelen onderdeel van het dagelijks leven van vrouwen — een normaal geworden patroon dat vraagt om aandacht voor de oorzaken en gevolgen van deze ongelijkheid in veiligheid en bewegingsvrijheid.