Jesse Klaver terug aan de top: "Hij zat zich op de bank te verbijten tijdens de campagne van Timmermans"
In dit artikel:
Jesse Klaver neemt volgens het stuk vrijwel ongemoeid de leiding binnen het gezamenlijke GroenLinks–PvdA-project nu Frans Timmermans na een slecht verlopen campagne is afgetreden. De auteur schetst Klaver als een doelgericht machtsmens die al jarenlang achter de schermen de regie voerde en nu zonder interne strijd of tegenkandidaat weer fractievoorzitter wordt.
De aanleiding is Timmermans’ recente verlies van zetels — in de tekst genoemd als daling van 25 naar 20 — en een campagne die volgens de columnist geen energie of aantrekkingskracht op kiezers opleverde. Klaver zou dat gebeuren hebben zien aankomen en meerdere malen achter de schermen geprobeerd hebben bij te sturen, maar niet publiekelijk in conflict zijn gegaan uit vrees voor het beeld van één links blok. Nu Timmermans vertrokken is, grijpt Klaver zijn kans om de machtspositie in te nemen.
De kritiek richt zich verder op Klavers politieke stijl: waar hij zich ooit presenteerde als vernieuwer en jongerenmobilisator, wordt hij hier afgeschilderd als iemand die vooral inzet op media-optredens, PR en symbolische politiek in plaats van tastbare resultaten. Zijn eerdere tactiek om met de PvdA samen op te trekken wordt gepresenteerd als een strategische stap richting macht, die nu uitmondt in zijn herintrede aan de top.
De auteur concludeert dat binnen het linkse samenwerkingsverband weinig verandert na verlies: gezichten en werkwijzen blijven hetzelfde, er is weinig zelfkritiek en de media geven Klaver een rijpheidslabel ondanks volgens de columnist gebrek aan echte prestaties. De toon is sterk oordelend en benadrukt gebrek aan vernieuwing en interne democratische strijd binnen het kartel.