Je kunt boeken volschrijven over de hel die daten heet, daarom is het verfrissend dat Nino Maissouradze dat niet doet

In dit artikel:

Journaliste en recensent beschrijft hoe het nieuws telkens verkondigt dat jongeren “klaar zijn met datingapps”, maar dat die stelling zo oud is als de apps zelf. Als verfrissend tegenwicht bespreekt ze het autobiografische boekje van Nino Maissouradze, getiteld Trek je de volgende keer een jurkje aan?, waarin Maissouradze – na een lange relatie en een scheiding – daten niet als lijdensweg maar als een bewuste, bijna speelse bezigheid benadert en zichzelf de term hobbydater geeft.

In korte, beeldrijke hoofdstukjes combineert ze belevenissen met tekeningen van profielfoto’s en accessoires, en reproduceert ze appgesprekken met een vriendin die advies geeft. De auteur maakt van daten een sociaal experiment: profielfoto’s worden aangepast, situaties worden met humor en nieuwsgierigheid benaderd, en zelfs mislukte afspraken (een teleurstellende ontmoeting in Gent) leiden tot observaties en kleine stadsreportages. Soms loopt het verkeerd – mannen die ongepaste foto’s sturen of zich beledigd voelen om onbenullige opmerkingen – maar vaker zijn de ontmoetingen lichtvoetig, verrassend of oprecht aardig (bijvoorbeeld een man die haar handschrift analyseert).

De columniste waardeert vooral de keuze om daten als hobby te zien: door het lichter te maken, verdwijnen de verplichtingen en ontstaat ruimte voor plezier en onderzoek. Maissouradze’s verslag vat het moderne daten samen als menselijk, nieuwsgierig en soms vrolijk in plaats van alleen tragisch. De strekking: misschien zou je meer dingen in het leven baat hebben bij die hobbyhouding.