Jane Goodall: onvermoeibare pleitbezorger voor de schepping

In dit artikel:

De Britse primatologe en natuurbeschermer Jane Goodall overleed op 91‑jarige leeftijd; tot aan haar overlijden bleef ze lezingen geven over bedreigde wilde dieren, klimaatverandering en hoop. Haar fascinatie voor dieren ontstond al vroeg — als peuter bestudeerde ze wormen in haar bed, als vierjarig meisje wachtte ze uren in een kippenhok om te zien hoe een ei gelegd werd — en die nieuwsgierigheid leidde haar jaren later naar Tanzania.

In 1960 stuurde dr. Louis Leakey haar naar het Gombe Stream Research Centre, waar ze de langstlopende studie naar mensapen begon. Haar onconventionele veldwerk — maandenlang geduld en nauwe observatie — leverde baanbrekende ontdekkingen op: chimpansees gebruiken gereedschap (ze beschreef onder meer negen verschillende toepassingen, zoals het gebruiken van takjes om termieten te vissen) en hebben duidelijke individuele persoonlijkheden. Haar werkwijze stuitte aanvankelijk op scepsis bij wetenschappers met een klassieke opleiding, maar Goodalls bevindingen veranderden het begrip van de menselijke unieke positie.

In 1977 richtte ze het Jane Goodall Instituut op, dat wereldwijd actief is om onderzoek, natuurbehoud en dierenwelzijn voort te zetten. Ze bleef boeken schrijven, in documentaires verschijnen en pleiten voor herstel van ecosystemen. Haar inzet werd erkend met talrijke onderscheidingen, waaronder het Franse Légion d'honneur en in 2023 de benoeming tot Officier in de Orde van Oranje‑Nassau. Bij haar dood bevond ze zich in Los Angeles, waar ze op tournee was door de Verenigde Staten.

Goodall combineerde wetenschappelijke arbeid met een spirituele visie; ze noemde zichzelf christelijk en sprak over een organiserende intelligentie achter het leven. Ze bleef geloven in de kracht van collectieve actie als sleutel tot verandering.