Jaap (86) woont 55 jaar in Buitenveldert: 'Hoeveel dit huis heeft gekost? In euro's kun je er nu een nette auto voor kopen'
In dit artikel:
Jaap de Kreek (86) woont sinds 1970 aan de Amstelveenseweg in Buitenveldert, het stuk dat grenst aan het Amsterdamse Bos. Wat hem naar die straat trok, was de dorpse sfeer: kleine ambachtelijke winkeltjes, platanenrijen en buren die elkaar kende en zomaar hulp aanboden. Zijn eerste indrukken zijn typisch: een melkboer die bij nieuwe bewoners een voorraad melk en boter achterliet en buren die op zijn verjaardag spontaan in polonaise het tuinfeest binnendrongen.
De verhuisgeschiedenis van Jaap en zijn vrouw Nine (84) illustreert ook de veranderingen die de buurt doormaakte. Ze kwamen in een huis terecht dat aanvankelijk onteigend leek voor een tramlijn die nooit is gekomen; uiteindelijk konden ze het kopen. In de decennia daarna zag Jaap de kleinschalige buurtwinkels verdwijnen en uitgroeien tot supermarktketens en een uitgebreid Gelderlandplein. Veel zelfstandige ondernemers maakten plaats voor grotere formules en bredere commerciële belangen, waardoor de lokale dynamiek veranderde.
Naast die commerciële omwentelingen verwijst Jaap naar kleine, menselijk verhalen die het karakter van de straat bepaalden: rustige verkeerssituaties die soms juist tot bizarre incidenten leidden (zoals een auto die een gevel inreed en zo een slapende bewoner redde), buren die spontaan gazons maaiden of vuilnisbakken aan de weg zetten, en gezamenlijke tradities als het oud‑ en nieuw vieren op straat. Die verbondenheid is volgens hem verminderd: nieuwe bewoners kiezen vaker voor afscheiding, met hoge heggen en hekken, en sommige community‑evenementen en routes (de marathon, bloemencorso) lopen niet meer door de buurt.
Een actuele twistpunt is het tennispark achter de huizen. Al decennialang probeert ontwikkelaars het park te ‘vergroten’ met lichtmasten en overkappingen; buurtbewoners verenigden zich in Comité Buurtbelang en konden eerdere plannen tegenhouden. Nu zijn jonge ondernemers eigenaar geworden met plannen voor tennis, padel en verlichting, hetgeen omwonenden vrezen vanwege geluidsoverlast en lichtvervuiling voor honderden “slaapkamers”. Het comité heeft volgens Jaap rond de 120 machtigingen van omwonenden verzameld om actie te ondernemen.
Ook de woonmarkt speelt een rol: investeerders kopen grote huizen op, splitsen of bouwen uit en brengen meerdere wooneenheden in één pand — vaak met tijdelijke bewoners of expats als gevolg — wat volgens Jaap het sociale weefsel onder druk zet. De buurt heeft juridische stappen ondernomen en soms gewonnen, maar voelt een sluipende verstedelijking en commercialisering.
Toch is Jaap gehecht aan zijn plek: ondanks de veranderende omgangsvormen en nieuwe plannen rondom het tennispark noemt hij de Amstelveenseweg nog steeds “een dorpse verademing” tussen het stedelijke beton en het groen van het bos. Verhuizen wil hij niet; de straat blijft voor hem een warme, vertrouwde buitenwijk met herinneringen en kleine gebaren van wederzijdse zorg.