J.K. Rowling haalt keihard uit naar Emma Watson en Daniel Radcliffe: "Zij begrijpen de echte wereld niet"
In dit artikel:
J.K. Rowling heeft na jaren van zwijgen op X een lange verklaring geplaatst waarin ze Emma Watson en Daniel Radcliffe fel bekritiseert wegens hun publieke afwijzing van haar opvattingen over gender en vrouwenrechten. Ze beschuldigt hen ervan te leven in een bubbel van privileges en daardoor geen idee te hebben van de concrete gevolgen van de ideologie die zij aanhangen voor kwetsbare vrouwen — in openbare toiletten, ziekenhuisafdelingen, daklozenopvang en opvangcentra voor verkrachtingsslachtoffers.
Rowling contrasteert hun positie met haar eigen verleden: zij schreef de Harry Potter-boeken in armoede en zegt daarom beter te begrijpen hoe het afbouwen van vrouwenrechten mensen zonder middelen kan schaden. Ze verwijt Watson schijnheiligheid omdat die, terwijl Rowling onder intense doods- en verkrachtingsdreigingen zat, volstond met een éénregelig briefje via een tussenpersoon (“Het spijt me dat je dit doormaakt.”). Ook Radcliffe krijgt naar haar zeggen kritiek: hij zou herhaaldelijk het voortouw hebben genomen bij publieke veroordelingen van haar, alsof hij de woordvoerder van de tovenaarsgemeenschap is.
Rowling benadrukt dat ze meningsverschil toelaat, maar veroordeelt de aanhoudende, moreel verheven aanvallen die volgens haar te ver gingen. Ze zegt lange tijd stil te zijn gebleven uit een soort moederlijke bescherming richting de jonge acteurs die ze kende, maar dat die nu volwassen zijn en zelf keer op keer de aanval zoeken — reden voor haar om terug te spreken. Ze waarschuwt dat het omarmen van een activistische stroming die geweld jegens een persoon tolereert niet verenigbaar is met de verwachting van onvoorwaardelijke genegenheid.
Kort samengevat: Rowling doorbreekt haar stilzwijgen om Watson en Radcliffe publiekelijk te ontmaskeren als buitenstaanders van de leefwereld van kwetsbare vrouwen en om hun publieke veroordelingen van haar te bestempelen als hypocriet en schadelijk. Deze uithaal is een voortzetting van het jarenlange conflict rond haar standpunten over gender, met opnieuw veel aandacht voor de scheidslijn tussen publieke morele verantwoordelijkheid en persoonlijke aanvallen.