Israël maakt zich op voor nieuwe confrontatie met Hezbollah en Iran: 'Geur van oorlog hangt weer in de lucht'
In dit artikel:
Israël neemt extra militaire maatregelen omdat de kans op een escalatie met Hezbollah uit Libanon en indirecte confrontatie met Iran is toegenomen. Het Israëlische ministerie van Defensie heeft troepen en materieel gericht naar het noorden verplaatst en versterkt luchtverdediging en inlichtingenactiviteiten langs de Libanese grens om voorbereid te zijn op mogelijke raket- en artillerie-aanvallen van Hezbollah. Tegelijkertijd houdt Jeruzalem rekening met Iraanse steun aan verschillende milities in de regio en met directe of indirecte Iraanse betrokkenheid bij aanvallen op Israëlische doelen.
De spanningen zijn het gevolg van de bredere regio-conflicten rond Gaza en van Iran’s strategie om via proxy’s (zoals Hezbollah, Houthis en milities in Syrië/Irak) druk op Israël en zijn bondgenoten uit te oefenen. Hezbollah heeft herhaaldelijk gedreigd terug te slaan bij escalaties in de Palestijnse gebieden en beschikt volgens westerse inlichtingen over een omvangrijk raketarsenaal dat grote delen van noordelijk Israël kan raken. Israël ziet inspanningen om die capaciteit te neutraliseren als onderdeel van zijn preventieve strategie.
De Verenigde Staten spelen een centrale rol als steun en afschrikking: Washington geeft Israël militaire en inlichtingensteun, verricht diplomatieke waarschuwingen richting Teheran en verplaatst defensieve middelen in de regio om escalatie te ontmoedigen. Tegelijkertijd proberen VS en westerse partners te voorkomen dat lokale confrontaties uitgroeien tot een bredere oorlog tussen Israël en Iran, wat een veel grotere regionale ontwrichting zou betekenen.
Risico’s zijn hoog: een beperkte uitwisseling van vuur kan snel overslaan naar grotere operaties, zowel aan de Israëlisch-Libanese grens als in Syrië en over zee (bedreiging voor scheepvaart en olietransporten). Mogelijke gevolgen zijn meer burgerslachtoffers, vluchtelingenstromen en verstoring van regionale veiligheid. Historische precedent — onder meer de oorlog van 2006 tussen Israël en Hezbollah — toont hoe snel lokale conflicten kunnen escaleren.
Conclusie: Israël is in verhoogde staat van paraatheid omdat het de dreiging van Hezbollah en Iraanse inmenging serieus neemt; de VS fungeert als strategische bondgenoot die zowel militaire ondersteuning levert als diplomatieke druk uitoefent om een bredere oorlog te vermijden. De situatie blijft fragiel en afhankelijk van acties van alle betrokken partijen: verdere aanvallen, vergeldingen of succesvolle achter-de-schermen-diplomatie kunnen het pad naar escalatie dan wel de-escalatie bepalen.