Israël boycotten, net als Rusland? 'Sportwereld spreekt zich niet uit'
In dit artikel:
Pro-Palestijnse acties verstoren al weken de Vuelta; woensdag moest een etappe in Baskenland zelfs worden afgebroken, ongeveer drie kilometer voor de finish. De onrust richt zich vooral tegen de ploeg Israel-Premier Tech, eigendom van de Israëlisch-Canadese miljardair Sylvan Adams, omdat die met zijn teamnaam en activiteiten Israël promoot en volgens critici politieke steun geeft aan de huidige Israëlische regering. Het team staat in Israël geregistreerd en heeft drie Israëlische renners onder contract; één van hen rijdt deze Vuelta mee.
Ploegleiders, andere teams en de organisatie van de Vuelta trekken aan de bel over de veiligheid: demonstraties zijn soms gevaarlijk en belemmeren de wedstrijd. De internationale wielerbond UCI sprak zich uit in solidariteit met Israel-Premier Tech, maar dat lost de praktische veiligheidsproblemen niet op. Wielsportjournalist Thijs Zonneveld en sporthistoricus Paul Reef (Radboud Universiteit) wijzen op twee knelpunten: lokale organisatoren hebben moeite te garanderen dat een kilometerslang parcours volledig veilig is, en internationale sportbonden weigeren volgens hen een duidelijk standpunt te nemen over Israël, waardoor spanningen lokaal escalerende effecten krijgen.
In Nederland koos de KNVB ervoor Jong Oranje tegen Israël zonder publiek te laten spelen, maar zo’n oplossing is bij lange wielerparcoursen onhaalbaar. Er rijst daarom de vraag of Israëlische teams bij risicowedstrijden geweerd moeten worden. Reef haalt het historische precedent aan van de sportboycot tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika in de jaren 70, die volgens hem mede heeft bijgedragen aan verandering; dat maakt boycots mogelijk effectief. Tegelijk probeert Israël internationale isolatie te voorkomen, onder meer door zelf sportevenementen te willen organiseren in eigen land.
Vergelijkingen met de uitsluiting van Rusland na de invasie van Oekraïne illustreren volgens deskundigen een dubbelstandaard: Rusland werd snel gestraft door westerse bonden, terwijl er over Israël weinig actie komt. De kernconclusie van betrokkenen is dat de aarzeling van internationale sportorganisaties om politiek en mensenrechtenkwesties tegen Israël te koppelen, de veiligheid bij evenementen en de geloofwaardigheid van sportbonden onder druk zet.