Is de NAVO in staat om de oostgrens van Europa te beschermen?

In dit artikel:

Deze week werden onbemande vliegtuigen waargenomen boven Noorwegen en Denemarken; herkomst onduidelijk, maar de verdenking valt vooral op Rusland. Eerder werden boven Polen nog Russische drones neergeschoten. Die incidenten vormen de aanleiding voor de vraag of de NAVO de oostgrens van Europa echt kan beveiligen.

Sinds de inval in Oekraïne heeft de NAVO haar aanwezigheid in het oosten fors uitgebouwd: meer gevechtsvliegtuigen, extra maritieme patrouilles en grotere troepencontingenten in de Baltische staten en Polen. Dat versterkt de afschrikking, maar biedt geen waterdichte bescherming tegen slinkse, kleinschalige of door staten ondersteunde hybride aanvallen (UAV’s, cyberaanvallen, desinformatie), waarbij de toeschrijving vaak moeizaam is.

Een robuuste verdediging steunt volgens het artikel op drie schakels die elkaar versterken: moderne detectie- en wapencapaciteiten; politieke wil om langdurig te investeren en risico’s te delen (gezamenlijke patrouilles, snelle inzetbrigades, permanente stellingen); en een meervoudige afschrikking die militaire middelen combineert met sanctiedreiging, diplomatieke druk en isolatie van de agressor.

Kortom: de NAVO kan de oostflank beschermen, maar alleen bij blijvende investeringen in detectie, interoperabiliteit en veerkracht en bij consequente politieke besluitvorming; zonder die duurzame inzet blijven slimme, kleinschalige dreigingen gaten zoeken.