Iran heeft vinger in conflicten van Gaza tot Oekraïne, maar hard afnemende invloed zint ayatollahs niet

In dit artikel:

De Iraanse leiding — vooral de ayatollahs — laat sporen achter in meerdere geopolitieke brandhaarden, van Gaza en Jemen tot Oekraïne, maar hun directe invloed neemt af. Waar Teheran traditioneel steunt levert in de vorm van geld, wapens en training aan proxy’s zoals de Houthi’s, Hezbollah en Palestijnse groeperingen, opereren veel van die bondgenoten steeds autonomer en voeren zelf vaker het initiatief. Tegelijk houden internationale druk, zware sancties en het risico op directe confrontatie met Israël en westerse landen Iran terug van een openlijke militaire rol.

Die verschuiving frustreert de hoogste leiderschapscircuits: zij zien hun strategische invloed groeien in aantal conflicten, maar krimpen in daadwerkelijke controle en bestuurbaarheid. Voor de regio betekent dit een diffusere, moeilijker te sturen onrust: proxy-acties blijven escalaties veroorzaken, terwijl de verantwoordelijkheid en tegenreacties complexer worden. Op langere termijn kan dit zowel de macht van Teheran verzwakken als het risico op ongeplande confrontaties vergroten, omdat lokale strijders zelfstandiger en soms harder optreden dan de centrale macht zou willen.