In Straf wordt een docent gechanteerd met filmpjes: 'Een goede comedy mag best grof zijn'
In dit artikel:
Merijn Scholte Albers (36) en Tobias Smeets (37), bekend van de virale Mastermovies-video’s uit hun tienerjaren, brengen hun eerste speelfilm uit: Straf. De film, gebaseerd op een korte afstudeerfilm van de HKU uit 2011, draait om Edwin (gespeeld door Rutger de Bekker), een zachtaardige muziekdocent die wordt gechanteerd door nieuwe leerling Bastiaan (Kylian de Pagter‑Colin). Bastiaan filmt op school en gebruikt die beelden om zijn leraar te manipuleren, waarmee de film inspeelt op actuele zorgen over het voortdurend vastleggen en delen van beelden door jongeren.
Het duo heeft diepe wortels in online humor: Scholte Albers en buurjongen Paul Huig startten twee decennia geleden Mastermovies, bekend om komische nasynchronisaties van bestaande series en films (denk aan versies van Bassie en Adriaan en Baywatch). Scholte Albers vervolgde na school een filmopleiding en richtte zich ook op muziek (hij vormt de helft van elektronica‑duo Weval), terwijl Smeets zich ontwikkelde tot cinematograaf. Beiden werkten eerder samen aan Mastermovies-producties en vonden in elkaar creatieve partners voor deze eerste lange film.
Aan de uitvoering is intensief gewerkt: waar hun tienerwerk meestal impulsief ontstond, namen ze voor Straf ruim vijf jaar de tijd om scenario, grappen en shots te verfijnen. De film kreeg uiteindelijk steun van producent Erik Glijnis (die hun korte film als student produceerde) en subsidie van het Filmfonds; ook Caspar, de broer van Tobias, hielp mee aan het script. Tijdens de opnames is er bewust ruimte gelaten voor improvisatie door de jonge acteurs, om dialogen en humor hedendaags en geloofwaardig te houden zonder te vervallen in verouderde clichés.
Straf wil enerzijds klassieke bioscoopkomedie terugbrengen: films die publiek collectief laten lachen, volgens de makers een kwaliteit die ze missen in hedendaagse bioscoopprogrammering. Tegelijk biedt de film een serieuzere onderlaag over hoe weinig aandacht er soms is voor het innerlijke leven van docenten en over de gevolgen van digitaal pesten en chantage. De makers benadrukken dat het onderwerp aansluit bij hun eigen generatieverhaal: zij maakten vroeger ook filmpjes maar hadden niet de mobiele camera’s die tieners nu bezitten.
De film ging in voorpremière op Lowlands (met geluidstechnische beperkingen door een gelijktijdige headliner), en draait nu in een aantal Nederlandse zalen, onder andere Arena, Cinema de Vlugt, City, FilmHallen, Kriterion, De Munt en Pathé Noord. Straf markeert voor Scholte Albers en Smeets een stap van online virale clips naar een doordachte bioscoopproductie die zowel zoekt naar grote lachmomenten als naar relevant maatschappelijk commentaar.