In hoeverre is Den Haag schuldig aan 'de ontstane politieke situatie'?

In dit artikel:

Rob Jetten vatte het tijdens het debat over “de ontstane politieke situatie” kernachtig samen: “We hebben er met zijn allen de afgelopen tijd een potje van gemaakt.” Tegelijkertijd klonk bij Laurens Dassen het optimisme dat 29 oktober alles zou normaliseren en er voor kerst mogelijk een nieuw kabinet zou zijn. Die tegenstelling illustreert de verwarring in Den Haag sinds NSC wegliep uit het demissionaire kabinet en de politieke speelruimte verder versmolt.

De auteur geeft aan dat grote parlementaire debatten steeds minder kijkwaarde hebben; politici refereren weliswaar aan “de mensen thuis”, maar velen wijzen vooral naar elkaar en weinig naar werkbare oplossingen. Lastige dossiers — migratie, stikstof, veiligheid, internationale crisissen — worden benoemd, maar partijen blinken uit in moties en amendementen zonder dat er geloofwaardige plannen uit voortkomen. Het resultaat: maatschappelijke spanning die “smeult”, terwijl Kamerleden de rook wel ruiken maar niemand de brandslang ter hand neemt.

Occasioneel-premier Dick Schoof krijgt scherpe kritiek: zijn afstandelijke manier van spreken en beheerst reageren wekt geen leiderschap. Een recente uitvoerige tweet over een gesprek met teleurgestelde moslims op het Catshuis oogde weinig doortastend en liet volgens de columnist belangrijke thema’s — zoals anti-joodse sentimenten binnen sommige groepen — onvermeld. Ook wordt gewezen op hoe joodse organisaties bij Buitenlandse Zaken soms snel worden weggestuurd; dergelijke signalen onderstrepen het gebrek aan gevoel voor politieke verantwoordelijkheid.

Politieke stabiliteit lijkt voorlopig ver weg: Schoof zou premier kunnen blijven van een dubbel demissionair minderheidskabinet (BBB en VVD samen 32 zetels), terwijl het vertrouwen in de politiek daalt tot zo’n 4 procent. De vraag die blijft hangen is in hoeverre Den Haag zelf aansprakelijk is voor die ontstane chaos — en wie bereid is de brand daadwerkelijk te blussen.