In Duitsland vreten wolven nu ook huisdieren: angst en woede nemen toe
In dit artikel:
Een natuurherstelproject in Duitsland is volgens het artikel uitgegroeid tot een nationaal probleem: wolven zijn niet langer zeldzaam maar komen massaal voor en vallen niet alleen vee aan, maar nu ook huisdieren. In deelstaten als Saksen en Brandenburg verdwijnen in korte tijd veel katten; bewoners melden dat wolven zich tot in dorpskernen wagen, soms zelfs vlakbij scholen. Duitse media schatten het aantal wolven op meer dan 2.000, verdeeld over tientallen roedels, en het aantal neemt elk jaar toe door snelle voortplanting en het ontbreken van natuurlijke vijanden.
Wie last heeft: boeren, jagers en inwoners van plattelandsdorpen. Gevolgen zijn substantiële: veehouders verliezen jaarlijks grote aantallen schapen, kalveren en paarden, huishoudens houden huisdieren binnen, en ouders durven kinderen ’s avonds niet alleen buiten te laten. Lokale bewoners organiseren waarschuwingsgroepen via WhatsApp. Veel frustratie richt zich op de overheid en de EU: wolven staan nog steeds onder strikte wettelijke bescherming, waardoor jagen of doden verboden is en ingrijpen bureaucratisch en beperkt verloopt. Schadevergoeding volgt vaak pas nadat aantoonbaar is dat een wolf verantwoordelijk was voor een aanval, wat volgens betrokkenen te veel drempels opwerpt.
Politiek escaleert: in sommige regio’s groeit de roep om versoepeling van het beschermingsregime en meer ruimte voor beheer, en in Nedersaksen zijn proefvergunningen voor het afschieten van ‘probleemwolven’ verleend — symbolisch van aard, aldus het artikel. Tegelijk wijzen critici erop dat het beschermen van de wolf zonder praktische grenzen de samenleving op kosten jaagt en het draagvlak voor natuurbeleid ondermijnt. Een boer vat het dilemma samen: hij mag zijn hond niet loslaten vanwege wolven, maar mag de wolf niet verjagen omdat dat strafbaar is.
Context: het conflict tussen beschermingsbeleid en lokale veiligheid is niet nieuw in Europa; de wolf staat onder bescherming via EU-regels (zoals de Habitatrichtlijn), maar lidstaten hebben beperkte mogelijkheden voor beheersmaatregelen onder strikte voorwaarden. Het artikel waarschuwt dat wat in Duitsland gebeurt, ook in Nederland vergelijkbare spanningen kan veroorzaken als er geen herziening van beleid en uitvoering komt.