'Ik zie jou': conducteur deelt honderden kerstkaarten uit om reizigers te verbinden

In dit artikel:

NS-hoofdconducteur Priscilla van Barlingen (42) deelt ook dit jaar op beide kerstdagen honderden handgeschreven kerstkaarten uit in de trein. Voor de derde keer op rij begon ze op eerste kerstdag met het uitdelen van de ongeveer 460 kaartjes die ze de afgelopen maand iedere avond met de hand heeft geschreven. Op enkele kaarten staat kort en persoonlijk de boodschap "Ik zie jou" — een zin die volgens haar soms precies het verschil maakt voor iemand die zich alleen of overweldigd voelt.

Priscilla neemt deze actie uit persoonlijke betrokkenheid: door privéomstandigheden ontwikkelde ze PTSS en maakte zij zelf ervaring met een diep gevoel van eenzaamheid, ook in aanwezigheid van familie en vrienden. Die eigen ervaring motiveert haar om tijdens haar diensten kleine momenten van aandacht te geven. Ze vertelt dat reizigers regelmatig emotioneel reageren; vorig jaar zag ze op een perron in Utrecht een vrouw huilen nadat ze een kaartje had gekregen, en veel mensen komen terug voor een knuffel of een bedankje.

De kaarten zijn onderdeel van een bredere aanpak waarmee Priscilla haar dagelijks werk invult. Als hoofdconducteur — ze werkt zes jaar bij de NS en werkte daarvoor in de beveiliging — kiest ze bewust voor warme, persoonlijke omroepen zoals "Goedemorgen lieve mensen" of zinnen die mensen aansporen om even op te kijken. Haar werkgever moedigt medewerkers aan iets persoonlijks te zeggen; waar collega’s vaak zakelijk blijven, zoekt zij de verbinding om reizigers uit hun eigen bubbel te halen.

Naast de hartelijke kanten van het werk heeft ze ook te maken met agressie in het openbaar vervoer. Ze probeert confrontaties te de-escaleren door rustig te blijven en hulp aan te bieden. Een treffend voorbeeld: een jonge reiziger zonder kaartje reageerde aanvankelijk boos, maar viel uiteen toen ze een boete uitschreef en tegelijk praktische hulpadressen gaf voor opvang in Den Haag — later kreeg ze van hem een omhelzing. Dat soort momenten illustreert haar overtuiging dat kleine, concrete gebaren veel kunnen betekenen.

Priscilla ziet haar kerstactie niet als een eenmalige publiciteitsstunt maar als een uitnodiging aan anderen: let weer echt op elkaar, maak eenvoudig contact en geef aandacht door. Ze zegt dat positieve verandering begint bij individuele keuzes — een kaartje, een opmerking of een hulpaanbod — en hoopt dat mensen die warmte meenemen of doorgeven, wellicht via het idee om één kaart voor jezelf te houden en één door te geven.