Ik wil koffie, maar mijn vrouw heeft het laatste filter gebruikt. Na enig nadenken krijg ik een idee | column Herman Sandman

In dit artikel:

De schrijver zit ’s ochtends thuis in de keuken wanneer de kat over zijn laptop loopt en een onsamenhangend tikje produceert. Omdat hij even geen aandacht kan besteden aan het dier zegt hij kortaf dat het moet verdwijnen, waarna hij trek krijgt in koffie. Bij het vullen van het waterreservoir ontdekt hij dat de houder voor koffiefilters leeg is: zijn vrouw heeft eerder die ochtend koffie gezet en blijkbaar zonder waarschuwing het laatste filter gebruikt.

Hij doorzoekt alle kasten, overweegt in pyjama naar de nabijgelegen supermarkt te lopen of te volstaan met thee of melk, maar zijn voorkeur voor koffie is te sterk. Na even dubben bedenkt hij dat het gebruikte, nog natte filter waarschijnlijk nog in het apparaat zit. Hij pakt het voorzichtig, schudt het grootste deel van de gebruikte koffie leeg in de prullenbak en vult het filter opnieuw met vijf schepjes verse koffie.

Dat simpele herstel blijkt te werken: geen winkelbezoek nodig, koffie toch gezet. De anekdote speelt met herkenbare huishoudelementen — lege voorraden ondanks recente aankopen, de kleine ergernissen tussen partners en het snel improviseren om een ochtendritueel te redden.